Gisterenavond en vanochtend een aantal Nederlanders gesproken die ook op de kleine camping stonden. Een stel stond er al enkele weken en had al de nodige fietsers richting Rome voorbij zien komen. Het viel me op dat er relatief veel Nederlanders met tent, caravan en camper op de camping stonden. Wellicht omdat deze geen massa toerisme kent, relatief eenvoudig en uiteraard ook goedkoop is. Vanochtend op mijn gemak gedaan ook vandaag wordt het weer een warme dag en dat blijft de komende dagen waarschijnlijk zo. Kortom wat rustiger aandoen s middags een wat langere pauze en we redden het wel. Na het zwembad goedendag te hebben gezegd vertrek ik weer. Het kost me wat moeite om de route weer op te pakken maar uiteindelijk ben ik weer op de juiste weg. Allereerst gaat de route via een steenslag pad en later zandpad door het bos 'Pineta di Classe' nabij de kust. Hier groeien zogenaamde parasoldennen bijzonder om te zien en fijn vanwege de schaduw. Even later komen we meer in de richting van de zee en zien we bijzonder huisjes met visnetten kennelijk om zonder boot te kunnen vissen. Ik heb nog even opgezocht hoe men ze noemt. Het zijn 'Trabocchi' het is maar dat je het weet. Na een lang recht onverhard wat lastig fietsend steenslag pad kom ik aan in het kustplaatsje Cérvia en daar zie ik voor het eerst de zee. Uiteraard maak ik van de gelegenheid gebruik om een cappuccino te bestellen bij een mooie strandtent. En daar zijn er hier genoeg van, men kent nauwelijks zoals bij ons vrij strand. Veelal worden hier bedjes met parasols verhuurd bij de diverse strandtenten. Na de koffie fiets ik weer aan. De Italiaanse kust vind ik hier wel erg rommelig. Maar kennelijk vinden Italianen dit normaal. Van Cérvia fiets ik verder langs de kust zonder de zee te zien naar het volgende kustplaatsje Cesenático. Dit plaatsje heeft nog een soort historisch haventje vanwaar vroeger tabak werd vervoerd. Uiteindelijk ga ik vandaar langs het riviertje Marécchia het binnenland weer in en langzaam naar boven. Ik zie dat bij Fiumicino volop gewerkt wordt aan de oever die vanwege de wateroverlast deels waren weggespoeld. Ik moet ook nog een stukje om bij het plaatsje Savignano sul Rubicone waar ik in een gekoelde bar broodjes met wat drinken bestel. Na de lange lunch vervolg ik mijn route eerst naar Santarcárangelo di Romagne en opnieuw onverhard maar nu wel bijzonder mooi aangelegd en fijn fietsbaar. Er zijn in dit gebied geen campings derhalve zoek ik een B&B uit en kan na even telefonisch contact terecht bij 'Route 66' in Pietracuta. Maar eerst moet ik nog een bijzondere brug over bij Ponte Verúcchio en maak daar nog een laatste stop waarna het nog zo'n 5 km naar mijn B&B adresje is. Ik word hartelijk ontvangen en de gastheer is een fervente motorliefhebber. Dat blijkt wel uit de vele foto's asseccoires en twee indrukwekkende motorfietsen in zijn garage. Ik informeer nog naar een restaurantje of pizzaria. Maar dat valt tegen het is maandag en dan zijn de twee restaurantjes die het dorp rijk is gesloten. Dat is even jammer gelukkig zit de SPAR supermarkt om de hoek en die is open. Ik neem vanavond genoegen met een stuk pizza, yoghurt en doosje bramen. Morgen zien we wel weer verder. Dan gaan we langzaam starten met de klim van de Valco di Viamággio (983 meter) etappe 28 van het boekje alweer. Ik doe het wel op mijn gemak, wellicht in 2 delen. Vandaar is het nog een etappe naar Assisie. Ik heb mijn doel gewijzigd. Ik fiets tot Assisie en neem dan vrijdag de trein naar Tuoro vanwaar de fietsbus van cycletours met fiets, bagage en ondergetekende in luxe touringcar met aanhanger naar Nederland vertrekt.

70 km

Geschreven door Maurices.fietstocht