Vandaag stond de tocht naar Ferrara op het programma. Daarmee is boekje twee uit en kan begonnen worden met nummer drie. Ik kreeg vanochtend een heerlijk ontbijt voorgeschoteld: een eitje van de eigen kippen, een yoghurtje, brood bruin en wit, homemade jam, watermeloen, koffie en nog een stuk gebak. Niet dat ik het allemaal heb opgegeten maar ik vond het ruim en voldoende. In het boekje met reviews schreef een Nederlands stel dat ze het ontbijt matig vonden omdat er alleen jam voor op brood was. Beetje raar vond ik, Italianen eten bij het ontbijt geen vlees of kaas. Maar zoet, als ze kaas gewild hadden dan had men dat ook kunnen vragen zei de gastvrouw van de B&B nog. En een ontbijt zo uitgebreid voor 6 euro. Kom daar in Nederland maar eens om. Ik vond het een perfecte B&B de gastvrouw heeft zelfs nog de nodige kleding voor mij uitgewassen voor 3 euro. ‘s. Morgens mooi gedroogd en fris weer teruggekregen. Vandaag ga ik weer eens naar een Agri camping maar dat had wat voeten in de aarde. Maar daarover later meer. Toen ik vanochtend wegfietste kwam een stel voorbij die ik al enkele keren heb ontmoet. Ik weet nu hoe ze heten Erik en Adrie (zijn echtgenote). We fietsten gezellig een deel samen. Ze kwamen uit het midden van het land Kamerik. En waren gestart in Herkenbosch waar de broer van Erik een camping had. En waar hij ook zelf oorspronkelijk vandaan kwam. Ze fietsen vandaag tot Ferrara en dan keren ze weer terug naar Nederland. Na een twintigtal km verder gingen we weer ons eigen weg. Fietstempo van hen lag wat hoger dan mijn normale tempo. Ik stopte in Masi voor een kopje cappuccino. Al verder fietsend kwam ik door een alleraardigst plaatsje Lendinara waar het net markt was. Bij de bakker kocht ik voor onderweg wat voor bij de lunch en vervolgde mijn tocht. De lunch at ik op een bankje in de schaduw in het plaatsje Pincara. De temperatuur was volgens de meter van het dorpspleintje inmiddels opgelopen naar 34 graden. Ik deed het op mijn gemak en nam een wat langere lunchpauze dan normaal. Uiteindelijk ga ik weer op pad en stop nog een keertje in Francolino voor een koude cola in. Om ca. kwart over drie ben ik in Ferrara. De door mij uitgezochte Agriturismo camping ligt nog een kleine 10 km op de route van boekje 3 nog een stukje fietsen dus. Ferrara kent merkwaardig genoeg geen campings. En de campings in dit gebied zijn dun gezaaid. Ik besluit niet te lang in Ferrara te blijven hangen maar maakte wel een paar foto’s. Ik vervolg de route naar S. Egidio. Mijn beoogde Agricamping ligt net na dit plaatsje. Helaas dat is pech de Agricamping is gesloten en men is bezig met groot onderhoud. De keuze is nu ca 10 km terug te fietsen en opzoek gaan naar een niet al te dure overnachtingsmogelijkheid of 13 km door fietsen naar de volgende kleine Agriturismo camping in Quartier. Ik besluit tot het laatste. Terugfietsen is ook zowat. Ik ga door fietsen nadat ik bij een soort patronaatsgebouw waar ze iets voor een festiviteit wilden organiseren vers water vraag. Ik krijg heerlijk gekoeld recht uit de ijskast. Dat kon ik goed gebruiken en fiets verder hopende dat de volgende stop wel succesvol is. Ik kom aan bij het Agriturismo Unicorno. Het bord ziet er echter niet veelbelovend uit. Ik rijd het terrein op en zie in eerste instantie niemand. Het gebouw is open maar daar is ook niemand. Ineens komt er een redelijke officiële heer om de hoek lopen. Hij blijkt een Amerikaan te zijn en jurylid van de 'Olimpiadi Della Radio ' te zijn een soort wereldwijd spektakel van zendamateurs. Hij neemt me mee naar een boerenschuur en daar staat nogal wat apparatuur opgesteld en zijn een aantal mannen met wat bezig, ik naam aan zenden. Het ziet er erg spionageachting uit met al die beeldschermen en laptops. Hij stelt me voor aan een Italiaan die ook Engels spreekt (gelukkig). Ik stel mijn vraag of ik hier kan kamperen. Hij gaat er niet over en zal even gaan bellen met de eigenaresse. Het duurt even maar dan heeft hij ze te pakken. Het kan en mag maar ik moet even wachten op 'La Mama'. Even later komt er een oude kleine mevrouw aan die mij in Italiaans begroet en vraagt wat ik wil drinken ze wil me graag een biertje aanbieden. Ik mag mijn tent overal neer zetten ik ben toch de enige kampeerder ze laat me de keuken, het toilet en douche zien en vraagt of ik ook het ontbijt wil gebruiken. (Overigens telkens getolkt door de vriendelijke Italiaan). Het zit dus soms ook wel weer mee. Het dorpje waar ik ben is piepklein maar het heeft wel een restaurant. Maar dat gaat pas om 20:00 uur open en de deur zit vol met Michelin stickers. Kennelijk een bekend en duur restaurant. Dat lijkt me niet zo’n goed idee. Voor een hapje eten fiets ik naar het volgend wat grotere dorp Portomaggiore en eet dat een lekkere spaghetti. Morgen gaat de tocht weer verder richting Ravenna nu.

110 km gefietst

Geschreven door Maurices.fietstocht