Goed uitgerust kon ik vandaag na een heerlijk ontbijt mijn rit beginnen. Bij het ontbijt werd zelfs een omelet geserveerd en te toasten wit brood. Met zowel kaas en ham. Wat een luxe. Iets over half acht ben ik weer op weg. Ik zit van de route af, dus ik moet er op zien te komen. Komoot stuurt me de N120 op. Dat was achteraf niet zo goed idee. Na het dorpje Villafranca is het klimmen geblazen en niet zomaar. Het is maar 6% maar wel lang en hoog. Uiteindelijk blijkt het de pass Pedraja te zijn die meet 1150 echter ik word voor de pass via eerst een steil asfalt weggetje (volgens mij meer dan 15%, dat werd de fiets duwen) en daarna kiezels en gravel. Nog verder omhoog gestuurd tot 1190 meter. Even voor de top komt daar de camino wandelaarstoute bij. Er is op de top een monument. Eigenlijk meer ze liggen verspreid in dit gebied. Hier zijn tijdens de burgeroorlog (1936) 300 republikeinen vermoord. Hun massa graven liggen hier verspreid en daar zijn monumenten bij met in het midden een herdenkingszuil. Ik ontmoet ook een Spaanse wandelaarster en kort spreken we in het Engels over dit gebeuren. Ze weet me ook te vertellen dat het wel ruim een generatie duurde voor tegenstellingen en verschillen tussen Franco aanhangers en hun tegenstanders waren geslecht. De klim naar de top was sowieso bijzonder maar de afdaling nog meer. De camino route gaat rechtdoor maar Komoot zegt volg pad rechtsaf. En er is inderdaad een gravel kiezel weggetje met wat kuilen en gaten. Ik volg dat weggetje. Eerst is er nog een stukje vlak dan licht dalend en vervolgens zie ik een woud aan grote windmolens. Mijn pad loopt daar zigzaggend tussendoor. Na de laatste windmolens begint een daling eerst door het bos , later door de graanvelden. Gelukkig niet te smal maar wel kiezels, kuilen en gaten. Ongeveer op een hoogte van zo’n 975 tot 950 meter komt daar ook wat dauw en ochtendmist bij. Uiteindelijk kom ik weer op de asfaltroute terecht. Dat was weer een heel bijzonder camino avontuur. Ik fiets verder en zie het kleine plaatsje waar we in 2019 met z’n vieren gegeten hadden. Het is nu dicht, jammer ik had zin koffie. Ik maak er nog even een foto van. Ik fiets verder en in een volgend plaatsje zie ik een bepakte santosfiets staan. Die moet wel van een Nederlander zijn. Als ik stop blijkt het Henk de Leeuw te zijn, die ik ook ontmoet heb in Puenta la Reine. Ik neem ook een koffie en even later fietsen we samen naar Burgos. Henk is die dag vanuit Belorado gekomen, ik dus iets verder, maar door de rit over de berg ook nog niet veel opgeschoten. We moeten nog zo’n 40 kilometer. Gezellig om vandaag met een andere pelgrim mee te fietsen en Nederlands te spreken. We wisselen ervaringen uit. Dat komt altijd. De rit naar Burgos gaat voorspoedig. Onderweg zijn we nog een keertje gestopt voor water te vullen en een keer een banaantje Alleen voor Burgos zat een vervelend puistje. 14% omhoog dat is net teveel. Halverwege afgestapt en gaan duwen. Henk ook, maar die is ook nog zwaarder belast met voortassen en tentje. Rond de klok van 12-en zijn.we bij de camping van Henk. Het is dezelfde camping als waar ik in 2019 tijdens de andere caminoreis heb gestaan. We nemen samen nog een koel biertje en we spreken af dat Henk appt als hij in Burgos is. Ik ga door naar mijn kamer in pension Peña. Een prima plek zo’n 400 meter van het centrum in een straatje wat zo te zien s'avonds veel barretjes en eettentjes heeft. Ik zal niks te kort komen vandaag dat zie ik al. Na gedoucht en opgefrist te zijn bezoek ik Burgos. Een hele mooie stad met veel authentieke historische gebouwen. Natuurlijk zit ik even op het bankje bij de bronzen pelgrim. Ik krijg ook wat trek en neem een pizza bij pizzastation. Ik loop wat rond door de stad en zoek verkoeling onder de bomen en op een rustig terrasje. Rond half bij meldt Henk dat hij bij de kathedraal is. Ik ga daarnaar toe en we lopen naar de Paseo del Espolón een schitterende met platanen overdekt wandel- en flaneerpad met terrasjes aan de zijkant. Op een terrasje doen we een drankje. Henk’s achterbuitenband vertoont een scheurtje en die moet worden vervangen. Henk was al bij de Decathlon maar die hadden geen band voor hem. Er is nog een fietsenwinkel en volgens de website zit die op Plaza Espagne. We gaan er samen naar op zoek. Onderweg komen we ‘el Cid’ nog tegen. Het standbeeld van de beroemde Spaanse veldheer. Op het Spaanse plein zit fietsenwinkel niet en pas na enig zoeken en rondvragen zijn we eruit. Hij zit in een van de straten die uitkomen op het Spaanse plein. Henk vind zijn band althans een Swalbe marathon plus die als het goed is zou moeten passen. We gaan weer elkaars weegs. Ik morgen weer verder na mijn halve rustdag. Henk blijft nog een dag.

Geschreven door Maurices.fietstocht