Vandaag even pas op de plaats voordat morgen het echte werk gaat beginnen. De Pyreneeën over. Ik ga over de Col de Somport. Wikipedia zegt daarover het volgende: De Col du Somport is een col in de Pyreneeën op de Spaans-Franse grens op 1632 meter hoogte. Er kan op die hoogte sneeuw liggen van eind oktober tot eind mei. De pas is echter zelden gesloten. In het Occitaans betekent som "top" en port "haven"; die woorden zijn afgeleid van het Latijn: summus en portus. Een hele mond vol maar 1632 meter omhoog is ook niet niks. Het plan is morgen vanuit Nay via Oloron Sainte Marie naar Bedous te fietsen. Bedous ligt op 372 meter. De echte beklimming is dan de dag erna. In Bedous heb ik inmiddels een Gite etappe gereserveerd. Ben benieuwd, eerst morgen nog even afscheid nemen van mijn voortassen met slaapmatje en wat klein spul. Al wat niet mee naar boven hoeft wil ik uiteraard vooraf kwijt. Dat is het plan voor morgen. Vandaag heb ik datgene wat open was in Nay bezocht. Ik ben gestart bij het Office du tourisme voor mijn ‘tampon’. Die hadden ze daar niet en verwezen me naar de Communauté des Béatitudes. Een klooster een stukje verder het bergje op. Daar aangekomen werd ik welkom geheten door een frans sprekende non, ik vroeg haar om een ‘tampon’ maar dat vond ze te ingewikkeld. Ze ging voor mij op zoek naar een Engels sprekende pater. Deze kwam met stempel aan. Hij verontschuldigde zich omdat in hun stempel geen jacobsschelp te zien is. Maar een stempel is een stempel. Ik had nog een kort gesprekje met hem. Het viel me op hoe jong in dit geval deze kloosterlingen waren. Bij ons zie je ze van die leeftijd (rond de 40) niet meer. Na de stempel ging ik verder op onderzoek uit. Nay is een leuk klein stadje met enkele bijzondere dingen. Het ligt aan een onstuimig riviertje de ‘Gave de Pau’ bij een grote brug die het stadje in tweeën splits, daar komt een grote hoeveelheid water bij elkaar. Bijzonder over die brug fiets ik morgenochtend en morgenmiddag gaat de tour de france eroverheen. Nay bestaat al sinds 1300 Kennelijk is er vroeger tijdens diverse oorlogen, brand en godsdienststrijd nogal wat verloren gegaan aan historie. Ik heb de oude kerk de Église Saint-Vincent bezocht. Dat was een wat donker gebouw. Buiten de kerk is nog een deel van de oude vestingmuur te zien. Toen ik terugliep naar het centrale plein zag ik dat men stond opgesteld voor het leggen van bloemen bij het standbeeld wat staat op het place Verdun om de gevallenen uit de wereldoorlogen te herdenken. Het was niet druk maar wel leuk om te zien de burgemeester met een sjerp om en diverse andere belangrijke personen strak in het pak. Vervolgens heb ik het Maison Carrée bezocht. Een schitterend gerestaureerd 16de eeuws huis in renaissancestijl. Bijzonder want het scheen voorheen nogal vervallen te zijn geweest. Nu is het naast een klein museum (wat gesloten was) ook een expositie ruimte met moderne kunst. Ik vond aan de kunst niet zoveel aan. Daarnaast ben ik nog wel geweest bij het mussee de Barettes. Kennelijk werden die hier (in Frankrijk) voor het eerst machinaal vervaardigd in een oud fabriekje. Tenslotte heb ik een doosje bonbons bij een winkeltje wat nog wel open was voor mijn gastvrouw gekocht. Gisteren heeft ze me een lekkere 3 gangen maaltijd voorgeschoteld en vanochtend een soort Engels breakfast met gebakken eieren ham en spek en bovendien mijn fietskleding van gisteren nog uitgewassen. Super. Vanavond nog een lekker hamburgertje eten bij een tentje wat wel open is (het meeste is na 13.00 gesloten vanwege de 14de) en mijn rustdag werd weer goed besteed.

Geschreven door Maurices.fietstocht