Gisteren hadden we een behoorlijke etappe. Jan Pieter en ondergetekende hebben na het avondeten toch nog een rondje in het dorp gedaan. Molinaseca is een klein maar schattig plaatsje met een smalle hoofdsttraat die eindigt in een brug. In de hoofdstraat zijn een aantal albergue’s, winkeltjes, restaurantjes en barretjes. Het is duidelijk dat de Camino met haar lopers en volgers een mooie inkomstenbron voor de inwoners is. Zonder dit toerisme hebben deze plaatsjes weinig mogelijkheden om te overleven. Na onze koffie zijn we teruggewandeld en redelijk vroeg, met het oog op de rit van vandaag onder de wol gekropen. Vandaag staat de koniginnerit op het programma. Via de Cebreiro richting Fonfria. Daarbij waren de hoogtemeters van gisteren kinderspel. Alvorens op de fiets te stappen maak ik nog een rondje door de albergue van afgelopen nacht en maak enkele foto’s van de slaapruimte met zon 19 bedden. We sliepen gelukkig in onze eigen tentjes. Vandaag dalen we eerst alvorens we weer gaan klimmen. Ook doen we het plaatsje Ponferrada aan, een mooi authentieke plaats met een kasteel en nog meer oude gebouwen. We stoppen voor een foto en Diana koopt wat broodjes bij de bakker. Na de korte stop rijden we door, het gaat op en neer, een stukje omhoog en weer wat naar beneden. De stijgingspercentages liegen er al niet om rond de 6% - 7%, maar later gaat dat percentage verder omhoog. Na 1,5 uur gefietst te heen drinken we bij Cabalos, inmiddels gedaald tot 485 meter een kop koffie. Daarna gaat het omhoog eerst richting Villafranca del Bierzo, waar ook een kasteel te bewonderen valt. Mijn fietsbril heeft nogal gekraste glazen en een neusvleugel is in de strijd verdwenen. Al fietsend door het dorp zien we een rijwielhandel en ik glip even binnen voor een nieuwe mooie bril. Mijn medefietser vinden dat die goed staat, ik ben al lang blij om zonder krassen de weg weer te zien. We zoeken even naar het bureau voor toerisme en halen een stempel. Vanaf vandaag moeten we dagelijks twee stempels zien te krijgen om dat we anders ons certificaat niet in ontvangst kunnen nemen. Overigens het vergaren van stempelafdrukken is niet zo moeilijk, elke plaats, albergue en kroeg lijkt er heen te hebben. Na Villafranca begint de klim pas echt, eerst nog voorzichtig en niet zo steil. Voordat het steile stuk begint in Ruitelan besluiten om wat te eten. De vegetariërs onder ons kunnen zich tegoed doen aan Lentejas Sopa con Venduras (linzensoep met groente). Ik neem genoegen met een tortilla con patatas en Jan Pieter wil een Bocadilla tuna. Voozien van de nodige brandstof beginnen we met vol goede moed aan de klim. In het eerste stuk zitten stijgingen van 6%-7% dat wordt even later weer 8% - 9%, het is een lange klim en rond de 850 meter hoogte stop Wilma, mijn hoogtemeter geeft echter 826 aan. ik neem een mars voor wat extra energie. Na wat te zijn uitgerust ga ik verder en krijg het tempo goed te pakken. Ik zie de andere rusten rond 900 meter, maar ga alleen verder. Rond 1200 meter hoogte staat de truck met Antoon en Wim en een verrassing. Een blikje fris, een snickers of mars. Het kwam goed van pas en was een goede boost om de laatste 100 hoogtemeters te kunnen overbruggen. In mijn eentje bereik ik de Cebreiro. Vandaar gaat het verder na een kleine daling naar de tweede col de Alto San Roque , 1270 meter, dat is overigens nog niet het hoogste punt van vandaag. Ik maak nog een foto van het beeld wat er staat en ga verder, er wacht immers nog een col de Alto do Poio op 1335 meter. Zodra die geweest is mag ik kort wat dalen naar onze slaapplaats van vannacht. We verblijven in de Albergue A Reboleira, eentje met meerdere mogelijkheden naast slaapzalen ook tweepersoonskamers. En die zijn voor ons geregeld.

Geschreven door Maurices.fietstocht