Gisterenavond nog even een mooie zonsondergang met de iPhone vastgelegd. Hoewel ik geen 'echte' camera bij me heb bevalt me het fotograferen met de mobiel goed. Ik werk ze wel even wat bij maar ook op de mobiel. Vannacht prima geslapen geen last van vertrekkende wandelaars gehad. Mooi met twee fietsers in een 4 persoons kamer is een prima oplossing. De albergue mogen maar op halve kracht werken. Dus alleen de benedenbedden zijn bv bezet. Dat is tot heden geen probleem. Maar het wordt wel wat drukker is mijn beleving. Vooral wandelaars waaronder veel Spanjaarden. Het is natuurlijk hier ook vakantietijd. Vanochtend ontbeten we in de albergue met de restjes van onszelf van gisteren. Ik had nog 4 mini croissantjes over en een bakje met jam. Dat met een kop oploskoffie (1-2-3 van Nescafe) was prima om op weg te gaan. Voor ik op pad ga moet er eerst nog wat olie op de ketting. Gisteren aan het eind van de dag piepte de ketting wat. Bij het weer aanhangen van de achtertassen blijkt er eentje wat te klapperen. Ik zie dat een van de beugels nier meer goed zit. Dat wordt even repareren. Gelukkig heb ik genoeg klein gereedschap bij. Als dat gebeurd is en ik nog een 'vertrek' foto heb gemaakt kan de tocht van vandaag om 8 uur beginnen. Henk met wie ik samen heb ontbeten is al vertrokken. We hebben afgesproken elkaar via appen op de hoogte te houden. De eerste tien kilometers gaan geleidelijk. Het gaat natuurlijk omhoog maar de stijging is geleidelijk. Ik krijg een appje dat zijn eerste 10 kilometer erop zit en hij een koffie neemt in sta. Catalina de Somoza (1000 meter). Als ik aankom is Henk uitgerust en vertrekt weet. We fietsen elk ons eigen tempo en dan kan je beter niet samenfietsen omdat je dan omhewust met het tempo van de ander mee gaat. Ik neem uiteraard ook een koffie en daarna vervolg ik mijn rit. In het dorpje El Ganzo zit een ooievaar in een groot nest boven op het kerkje. Ik maak er een foto van. Het is mooi te zien dat het wandelaarspad grote delen van onze route langszij loopt. We groeten elkaar (fietsers en wandelaars) enthousiast met Buen Camino. Ik krijg een tweede appje van Henk hij heeft zijn 2de 10 km bereikt en is nu in Rabanal (1150 meter). Als ik arriveer is Henk al weer op pad. Tot Rabanal was de klim redelijk tussen de 5 % à 7%. Na Rabanal wordt het serieus klimmen (7%-10%) naar Foncebadón (1430 meter) waar ik Henk weer tref. Het laatste stukje naar de Cruz de Ferro (1504 meter) fietsen we dicht bij elkaar. Henk maakt nog een filmpje van achter van mij (te zien op zijn blog op Polarsteps link naar filmpje: https://youtu.be/kD3sbvbZ7BY0 ) hoe ik de top bereik. De Cruz de Ferro is op zich niet zo'n geweldig mooie plek. Gewoon een hoop stenen een houten paal met een ijzeren kruis er bovenop. Toch heeft deze plek bijzondere emotionele waarde. Ik ga op zoek naar de drie kleine steentjes die ik van huis heb meegenomen. Met het plaatsen van de stenen leg je symbolisch een last af of zoals nu ook sta je in gedachte stil anderen thuis die dit kunnen gebruiken. Ik heb drie steentjes neergelegd. En een hartje van stof aan de paal bevestigd het hartje en een steentje is voor mijn schoonzusje Marcella die verleden jaar in februari is overleden. Het hartje heb ik eerder gekregen in de albergue Nos Repos in Frankrijk en heeft tot vandaag aan mijn voortas gehangen. Ik ga nog even rustig op een bankje zitten. Uiteraard maken we een aantal foto's en appen het thuisfront dat we deze stap bereikt hebben. Nu volgt een kleine afdaling en een steile klimmetje (12%) dat is na de klim.in de benen wat te steijl ik duw de fiets omhoog. Daarna mogen we dalen. Onderweg maak ik de nodige foto's van de mooie uitzichten. Uiteindelijk komen we na toch wel wat steile stukken maar dan als daling uit bij de eerste albergue en barretje in El Acebo (1150 meter). Ik probeer niet boven de 50 km per uur te dalen. Enerzijds gaat het dan te snel, vind ik, bovendien wil ik ook lang genieten van de daling ik heb er immers ook lang over gedaan om boven te komen. In het barretje in El Acebo geniet ik van een (fris)drankje en een stukje van een soort hartige taart. Wel lekker na zo'n inspanning. Na te zijn uitgerust vertrekken we weer, El Acebo is een erg authentiek Spaans plaatsje en dat is vooral aan het wegdek te merken. Er zit geen recht stukje in. We dalen tot de mooie brug bij het plaatsje Molinaseca (590 meter). Hier sliep ik in 2019 in een tentje bij een albergue. Nu gaan we nog even door naar Ponferrada. Om daar te komen moet je nog een kleine klim overwinnen maar 1km 3%. Maar die lijkt steiler en langer. We dalen weer 50 meter en komen aan in Ponferrada. Eerst gaan we opzoek naar de albergue Alea. Dat was nog een heel zoekplaatje we hebben in mijn beleving het hele stadje gezien. Bij de albergue aangekomen blijkt die echter geen plaats meer te hebben. Normaal 20 plekken nu maar 10. Ze verwijst ons naar de herberg van San Nicolas. Die wordt gerund door vrijwilligers en werkt met donativo. Dat wil zeggen de bijdrage is vrijwillig en je mag betalen wat je wil. We betalen elk (Henk en Ik) 10 euro en krijgen weer een 4 persoons kamer voor ons tweeën toegewezen. De albergue is van de parochie en er is ook een bijzonder mooi kerkje bij. Straks gaan we lekker eten en ons voorbereiden op de tocht van morgen. Dat wordt weer klimmen nu naar de Cebreiro (1300 meter) en de Alto San Roque (1270 meter) en de Alto do Poio (1335 meter). Een etappe buitencategorie wat mij betreft.

Geschreven door Maurices.fietstocht