Goed geslapen. Ondanks onverwacht nachtelijk bezoek. Ik had een privé kamer geboekt. Dat vind ik prettiger dan een slaapzaal. Kost iets meer maar geeft wel een goede nachtrust. Alleen had ik vannacht ineens bezoek, dat in het holst van de nacht ook mijn bed opzocht. Ik had het raam eerder wat opengezet. Het was buiten voldoende afgekoeld en ik wilde profiteren van de koelere lucht. Tot zover prima. Ik sliep niet op de begane grond. Dus nam aan dat dit geen probleem was. Maar ik had niet gerekend op een onverwachte bezoeker die via het raam naar binnenkwam en bij mij op bed kroop. Toen ik daarvan wakker werd/schrok was de bezoeker weer vliegensvlug verdwenen. Hoewel ik haar of hem in het donker niet gezien heb, heb ik wel een vermoeden. Zoals bijna overal in Spanje lopen er her en der poesjes en katten rond. Ook beneden stond op de deur al een plaat met de boodschap: de poezen niet binnen en houd de deur dicht. Ik vermoed dat het daarom een poesje is geweest die lekker ook op het bed wilde liggen. Ik heb de ramen maar weer dichtgedaan en ben opnieuw gaan slapen. Uiteindelijk was ik ‘s ochtends toch lekker uitgerust. Ik had dit keer geen last van vroeg vertrekkende pelgrims en kon lekker uitslapen (voor mijn doen dan). Als ontbijt nam ik twee activa yogurtjes en een banaan. Ik wilde onderweg wel uit naar een bakkertje uitkijken. Ik word uitgezwaaid door herbergier Gabriel. Ben blij deze albergue te hebben gekozen, erg zorgzaam voor hun gasten, gisteren kwam Gabriel ook nog bij mij even informeren hoe het ging. Uiteindelijk rond 8 uur ben ik vertrokken. Vandaag heb ik maar een relatief korte route gepland: 55 km hij is bovendien niet erg moeilijk. Weinig klim, alleen wel 12 km Caminopad (steenslag), hetgeen overigens goed te fietsen is. Na zo'n 20 kilometer kom je in het plaatsje Carrion de los Condes. Ik neem er een rustpauze, vind een bakkertje koop een zoete croissant en een chocolade broodje. Eet het croissantje op een bankje op en kijk verder op het centrale plein midden in het stadje zijn voldoende terrasjes voor een kopje koffie. En ik neem er een. Rond voor kwart voor tien vertrek ik weer. Je hebt na Carrion de los Condes de keuze tussen de saaie N120 (rustig omdat er de autobaan langs ligt). Of de grindweg het Caminopad . Uiteraard kies ik het pad. Het is prima fietsbaar en veel mooier, uitdagender en gezelliger door alle wandelaars die je ziet. Het is wel een lang stuk (ca 12 km) zonder voorzieningen. Dus wel wat water enzo meenemen. Na dit pad kom je in Calzadilla de Cueza aan een klein plaatsje. Maar wel met een Hostal en bar die open is. Tijd voor een kopje Thee met een Tortilla. Vanaf dat punt kun je weer over de weg. Het Caminopad loopt langs de weg mee en dat blijft zo tot ongeveer 2km voor Sahagun. Een kleine 20 km verder. Je komt langs verschillende kleine plaatsjes. Het is de N120 dus die gaat in de regel niet door de plaatsjes heen. Dat is wel wat jammer. Maar om nu elke keer om te rijden is ook zo wat. Zo’n 2 km voor Sahagun buigt het Caminopad af naar een oud kapelletje. Ik ga met het pad mee. Het kapelletje is niet zo bijzonder. Wel krijg je er een stempel en dat is wel leuk. Vandaar gaat het pad naar Sahagun. Mijn albergue ligt aan de route maar wel bijna aan de ander kant, bij de ruïne van de San Benito Abdij. Mijn albergue is overigens ook gevestigd in een deel van het klooster Sta Cruz van de zusters Benedictijnen. De albergue wordt nu gerund door broeders van de Society of Mary. Er zijn verschillende vrijwillige activiteiten. Zoals een pelgrimsmus met pelgrimszegen. En een bijeenkomst met koffie om vijf uur om elkaar even te leren kennen. Ik heb deelgenomen aan die bijeenkomst en dat was best interessant. De broeders zijn overigens relatief jong. Er worden een aantal kaarten neergelegd en je kunt er een kiezen die bij je Camino past. Ik koos het symbool van de weg. In de bijeenkomst stelt ieder zich vóór en vertelt wat over zijn motivatie voor de pelgrimstocht o.a. aan de hand van de gekozen kaart en uiteraard ook de ervaringen tot nu toe. Er waren 8 pelgrims aanwezig 7 dames en ondergetekende. Verschillende nationaliteiten Duits, Frans en Amerikaans. Met twee Duitse dames heb ik later op de avond nog gezellig gezeten en een pizza gegeten. Morgen is de route naar Leon en dan een heerlijke rustdag in het vooruitzicht. Na Leon volgen enkele zware etappes en dan uiteindelijk natuurlijk Santiago. Maar eerst naar Leon.

Geschreven door Maurices.fietstocht