Pinksterzondag en dat was vandaag te merken, het was vanochtend heerlijk rustig. We konden lekker doorfietsen en de omgeving was ruig en mooi. De weg was glooiend en soms vlak, het leek af en toe wel Nederland. Maar dan op 900 meter in plaats van de badkuip die een groot deel van Nederland is met een niveau onder de zeespiegel. Hoewel we met vier losse groepjes waren, wat het opvallend dat we elkaar telkens weer zagen op dezelfde rustplaatsen. Mooi om dan enkele ervaringen uit te wisselen van het afgelegde stuk. Wij stopten het eerst in Boadilla del Camino. Dat kwam omdat we een kerk met meerdere ooievaarsnesten zagen. Ooievaars zijn in dit gebied geen uitzondering. Ik heb er al heel wat gezien op onze route. Maar dit was wel bijzonder. In Boadilla del Camino staat ook nog vlak bij de kerk een opvallende zuil. Dit blijkt bij nader inzien een unieke gotische zuil van de rechterlijke macht van de 15e eeuw te zijn. Direct daar achter zagen we een alleraardigste Albergue waar we ook koffie konden krijgen. Toen we de tuin inliepen zagen we de rest van ons fietsgezelschap al zitten en even later arriveerden ook de Zeeuws Vlaamse zussen. De cafe con leche werd op een bijzondere manier geserveerd in grote koppen. De uitbater kwam met een grote kan koffie en een grote kan melk en zo maakte hij de cafe con leche. Na de koffie gingen we verder en kwamen al snel bij het Canal de Castillo, waar oude hoge sluizen trapsgewijs boven elkaar zijn te bewonderen. Van Formista reden we door naar Carrion de los Condes. Onderweg kwamen we nog een herder met een schaapskudde tegen. Carrion de los Condes is een leuk plaatsje waar een speciale winkel met alleen camino spullen, die open was en waar Wilma en Jan Pieter een badana kochten. in het dorpje wemelde het van de fotografen die bijzonder veel interesse hadden in ons en onze fietsen. Ik neem aan dat hier een fotowedstrijd of opdracht van de plaatselijke fotoclub speelde. De lunch gebruikte we in dit plaatsje. Van Carrion de los Condes is het verder een lang en saai stuk met zelfs een lang niet makkelijk te fietsen grintpad van rond de 15 km. Als je daarover fietst dan rammelt alles aan je fiets maar ook je zitvlak. Dit was niet echt een fietspaadje zoals wij die in Nederland kennen. Aan de andere kant je zult dit stuk maar 15 km moeten wandelen als wandelaar. Weinig beschutting tegen de zon. Op het eind van dit pad zijn gelukkig enkele herbergen zodat zowel wandelaars die te moe zijn kunnen stoppen. De andere en wij kunnen genieten van een kopje thee en een mooi Magnum ijsje. Na deze rustplaats rest toch nog een behoorlijk stuk, ook dan gebeurt en zie je onderweg weinig. Kortom dan is het fietsen zwaar en wordt het ook wel harken genoemd. Maar uiteindelijk aangekomen op onze overnachtingscamping is alles na een lekkere douche weer snel vergeten. We zijn weer 90 km dichter bij onze eindbestemming (Santiago) gekomen. Dat is wel iets om naar uit te kijken. Aan de andere kant als we er zijn dan zit de reis erop, en dat is dan weer jammer. Maar het is dan ook wel weer fijn om naar huis te gaan, Jacqueline, de kinderen en kleinkinderen weer te zien en te knuffelen.

Geschreven door Maurices.fietstocht