Spanje, Burgos

Al weer de dertigste dag. Nog minder dan 2 weken dan zijn we in Santiago de Compostela. Vandaag was wat wij noemen een halve etappe. Een afstand van zo’n 55 km is wat ons betreft een makkie. Ook als er toch nog wat klimmetjes in zitten.
Vandaag sinds de start vanaf de Scottlaan in Eindhoven 2000 km gefietst. Naar Santiago nog zo’n 500 te gaan schat ik. Kortom de reis vordert gestaag. Lange afstand fietsen werkt wel enigszins verslavend, vraag me af hoe dat dit straks na afloop zal zijn. Dat wordt afkicken. We fietsen vandaag over de hoogvlakte weer door mooie landschappen, die langszaam wat ruiger worden. Soms klommen we van 820 naar rond de 1000 om vervolgens weer af te dalen. In het dorpje Cavia dronken we koffie en kwamen we Bert, Bernd en Peter tegen. Even later passeerden Hanny, Elbert en Ria, gevolgd door de Zeeuws-Vlaamse zussen Dyane en Denise, de zussen dronken ook in het dorpje Cavia koffie. Onze koffie met muffin was een gebaar van Willy, uit dankbaarheid dat ze met ons gezelschap mee kan fietsen. Na te zijn uitgerust gingen we weer op pad richting Castrojeriz. Onderweg zagen we vele velden vol met klaprozen. Na enige tijd kwamen we bij een ruïne van een oud klooster, waarin onder andere ook een albergue (pelgrimsherberg) was. Direct na de ruïne hoorden we muziek en zagen een klein barretje waar we nog even stopten en een stempel kregen. Ik liet mijn gps-garmin nog vallen en even leek het erop of die het begeven had. Na het vervangen van de batterijen wilde die niet meer opstarten. Jan-Pieter adviseerde me om te proberen de garmin te resetten door het aan/uit knopje in te drukken, helaas ook dat lukte niet. Ik kwam op het idee om een andere stroombron te proberen en sloot de garmin via een kabeltje aan op het USB-contact van mij fiets. En wonder boven wonder werkte dat en starte de garmin naar een reset weer normaal op. Kennelijk was st Jacobus mij goed gezind. Na deze ingreep fietsten we verder tot onze bestemmingsplaats. We kwamen al voor in de middag in Castrojeriz aan en besloten om in het dorpje te lunchen voordat we naar de camping gingen. In een leuk barretje ‘ le Jardin ‘ bij de kerk waar we weer een stempel kregen, aten we een kleine pizza. Helaas geen verse maar een soort diepvries pizza. Maar smaken deed die uitstekend. Toevallig hing in het restaurantje een mooie poster van Kuifje (TinTin in Casteljoriz) iets om deze strip thuis nog eens een keer bij de striphandel Eppo te gaan zoeken en te lezen. Na onze lunch zetten we onze reis voort en kwamen wel wat te vroeg aan op de camping. Het tentenkamp was nog in opbouw. Dat zal morgen wel anders zijn dan wacht ons een langere rit van zo’n 85 km. We vertrekken morgen richting Leon wel met nog een tussenstop (waar weet ik nu nog niet). Leon is zo’n 140-150 km hier vandaan. In Leon hebben we onze laatste rustdag alvorens we enkele ‘echte’ bergen over moeten zoals de Cruz de Ferro van 1540 meter en later die week de steile Cebreuro (ook zo’n 1300 meter) om uiteindelijk op 17 juni Santiago te bereiken. Nu ik dit in mijn tentje lig te overdenken lijkt het me een goed idee om daarom nu maar even te gaan rusten.

Geschreven door Maurices.fietstocht

7 jun 2019De negenentwintigste dag rustdag in Burgos

9 jun 2019De eenendertigste dag van Castrojeriz naar Sahagun

Al 8 reacties bij dit reisverslag

Weer genoeg gezien en meegemaakt lees ik Maurice! Mooi die klaprozen! Succes met de bergetappes. Groetjes Maria
Mariawijnen 2019-06-08 22:32:23

Langzaam naar het einddoel toe aan het leven en nog steeds veel beleven. Een boeiende tocht Maurice. Sterkte met de bulten die eraan komen. Bonne route.
Jeroen 2019-06-08 23:53:28

Hoop dat je goed bent uitgerust, Maurice voor de volgende klimmetjrs. Kus, Esther
Esther 2019-06-09 07:26:13

Jouw foto's laten duidelijk zien dat de natuur in Spanje wilder is dan in Frankrijk. Minder gecultiveerd en duidelijk dunner bevolkt. De kerkjes en kapelletjes zien er ook heel anders uit. Sterkte met de beklimmingen waarbij je hopelijk niet te veel last hebt van de wind en de regen tussen de bergen en dalen die de reis kunnen bemoeilijken.
Hein 2019-06-09 09:46:16

Ja Maurice dat afkicken gaat zeker komen,het onderweg zijn het mooie. Soms heb je niet eens meer het gevoel dat je ook nog ergens een huis hebt waar je woont en gas water en licht betaalt. Vandaag een mooie bijna vlakke etappe met wel leuke dorpjes en soms grindpad fietsen met rechts van de weg dubbele betonnen paaltjes met de Jacobsschelp erop. Het gevoel van euforie wat je krijgt wanneer je onder de boog naar het plein voor de Cathedraal in Santiago gaat is groot. Je legt je fiets op de grond en gaat langs je fiets op de grond zitten en naar de Catedraal zitten staren Daarna ga je ook nog de Cathedraal in en wrijft nog eens over Jacobus. je kijkt rond naar alle pracht en praal en het grote wierookvat. Je haalt nog je oorkonde in het kantoortje en dan ineens ga je beseffen dat je reis voorbij is. Dan ga je naar huis en dan denk je thuis wat doe ik hier en zou je het liefst weer gaan. Maar eerst krijgen jullie nog hele mooie ritten waar je kippenvel van krijgt. De meest indrukwekkende plek is het la Cruz de Ferro waar menigeen een traan laat. Iedereen denk daar wel aan een dierbare die hij of zij is verloren of aan moeilijke tijden in zijn leven en laat wat achter bij het kruis Veel Pelgrims schrijven wat op een steen en leggen die bij het kruis. Het landschap blijft je betoveren en daarna nog de Cebreiro ook een hele mooie rit een lange klim maar bovenop krijg je de beloning een enorme lange afdaling. Geniet van elke dag ,met je fiets onderweg zijn is een feest.
Jacques van Litsenburg 2019-06-09 09:51:43

Ja Maurice, de Picos zijn erg mooi om te zien, maar ook kuitenbijters om ze te beklimmen. Fijn dat je zo'n leuke fietsgroep hebt die elkaar altijd probeert te helpen. Neem je tijd en veel fietsplezier.🚴‍♂️😀👍👏
Carin en Thieu 2019-06-09 09:52:04

Beste Maurice, Je verslag volg ik met belangstelling en plezier. Bijzondere tocht die mijn broer ook afgelegd heeft. Als jij de laatste etappe afrond op 17 juni zit ik mijn laatste vergadering bij SBZ voor. Op 12 juni - zonder jou - het VO. Ik zal je missen, zoals je ons waarschijnlijk niet mist. Dat lijkt me het mooie: bezig zijn met het fietsen, het kijken, het afzien, het genieten en soms de gedachten te laten dwalen. Hier en nu belangrijker dan daar en straks. Mooie inspiratie voor mijn sabbatical na 17 juni. Maar eerst de laatste loodjes! Goede reis.
Adri van der Wurff 2019-06-09 10:32:08

Geniet Maurice, geniet met volle teugen... er komt een dag en dan kijk je alleen nog achterom; was het dat? Máák die herinnering nu en houd het vast in je hart voor altijd! We denken aan je, Gerwin & Yvonne
Yvonne Leijtens 2019-06-09 17:21:12