Gisterenavond ben ik nog even Aubeterre in geweest. Ik heb vrijwel niemand gezien, van de enigste bezoeker die ik trof op het marktplein heb ik nog een foto gemaakt. Dat was eenvoudig hij bewoog niet. Kennelijk is het toeristenseizoen nog niet begonnen. Het plaatsje kent voldoende restaurantjes (nu gesloten) en heeft een leuk marktpleintje met de nodige (nu lege) terrasjes. Vanochtend zijn we op de gewone tijd rond de klok van negen vertrokken. Meteen met een klimmetje. Maar dat wist ik al. De dag van aankomst heb ik met Wilma na drinken van onze biertjes de camping al van boven mogen bekijken. We waren toen per abuis al te ver doorgefietst de klim op terwijl onze camping beneden lag. Het begin van onze tocht was heerlijk. Af en toe zon en wat bewolkt. Vrij snel heb ik daarom mijn beenstukken al uitgedaan. Het fietst gewoon fijner in blote benen. Na enige tijd kwamen we kort na het plaatsje Servanches aan bij het barretje La Clairiere daar stonden in grote potten op het terras zelfs sinaasappel- en mandarijn boompjes / planten. Op basis daarvan was het te verwachten dat we wel goed weer zouden krijgen, echter niets in minder waar. We dronken koffie bij La Clairiere en fietsten door om bij le Pizou. Echter kort voor le Pizou begon het te regenen, eerst langzaam en toen steeds heftiger. Reden voor een aantal van ons om de regenkleding uit de tas te halen. Omdat het bijna in le Pizou waren en het nog niet zo hard regende fietste ik door samen met Bernd, Bert en Pieter-Jan door. Helaas begon er steeds meer water uit de lucht vallen, gelukkig zagen we een fietsbushokje waar we makkelijk met z’n vieren konden schuilen. Aldus gedaan en gewacht tot het ergste voorbij was. De anderen kwamen nog langs allen nu van regenpakken resp. regenkleding voorzien. Wij bleven nog even schuilen en snel sloten Wilma en de zussen uit Zeeuw Vlaanderen aan. We besloten toen het wat minder werd na het plaatsje te fietsen en gingen daar naar het barretje le Voyageur. Waar het lekker warm was voor onze lunch en een kopje koffie. Na de lunch fietsten we door via glooiende wegen tussen de nodige wijgaarden naar Saint Emillion. Een mooi gezicht. Onze camping lag wat voor Saint Emillion, ik besloot samen met enkele anderen om eerst Saint Emillion te gaan voor een stempel en natuurlijk voor een heerlijk glas wijn. Met Bernd Bert, Pieter-Jan en Wilma kwamen we daar aan en na het verkrijgen van een stempel bij het bureau van Toerisme zochten we een leuke gelegenheid op om te proeven van de wijn. Na ons wijntje terug naar de camping. Dat was dit keer een camping van Yellow Village, lekker luxe. Tijdens ons avondmaaltijd een verrassing. We zijn op de helft en daar hoort een glaasje bij.

Geschreven door Maurices.fietstocht