Na de monstertocht van gisteren vandaag een kort ritje. 57 kilometer van Fonfria naar Portomarin. Gisterenavond lekker in de luie stoelen van de albergue kunnen zitten. Nog wat contacten gehad met andere (Italiaanse) caminogangers. Het diner gisterenavond bestond uit een pelgrimsmenu. Goed gevulde groentesoep met een beetje weinig smaak, een bord rijst met mals rundvlees en groente (paprika en doperwten), brood, wijn en een toetje (aardbeien yoghurt) voor de prijs van 12 euro. Niet al te duur. Verleden keer (2019) aten we in de grote ronde zaal aan de overkant, daarvoor was het nu te rustig we zaten nu in de albergue zelf. Daardoor was de echte pelgrimssfeer met veel gezang enzo, die ik me nog herinner, er dit keer helaas niet. We zien wel wat pelgrims maar toch weinig andere fietsers. Wel veel vooral Spaanse wandelaars. De meeste daarvan lopen of fietsen in 1à 2 weken een deel van de route als je informeert naar hun startplaats. Ook neemt het aantal luxe wandelaars toe. Die wandelen zonder zware rugzak en laten vaak de bagage van plek naar plek brengen. Maar ja ieder zijn camino. We zagen ook een Nederlandse boer met een gewone gazelle fiets. Hij heet ook Henk en komt uit Drenthe. Klimmen lukt hem niet zo goed dan kiest hij om te lopen/duwen. Maar afdalen gaat hem zeer goed af. Hij had ook een goede fietspomp bij die we even tijdens onze tocht vandaag mochten gebruiken. De banden konden wel wat extra lucht.gebruiken. Vanochtend waren we rond de klok van zeven wakker. Na te hebben gedoucht enz de spullen weer gepakt en na een ontbijt bestaande uit twee Spaanse warme croissantjes belegd met kaas en een grote koffie met melk op pad. Om 08:30 begonnen we aan onze 12 kilometer lange afdaling. Omdat we nog hoog zaten was het best wel wat fris. Ik had nog dunne extra handschoenen aangedaan. Ik weet nog van de vorige keer dat je moet zorgen dat je handen niet te koud worden, anders wordt het remmen wel erg lastig. Na de afdaling begint een geleidelijke klim resp licht golvende weg naar Samos. Een plaatsje met een erg mooi oud Klooster. Bij het barretje waar we stopten voor koffie zagen we Henk uit Drenthe. Na de koffie en zoals eerder de banden te hebben opgepompt gingen we ieder voor zich op pad. Immers na Samos begint een stevige klim (9%). Vandaar op weg naar Saria op zich een leuk plaatsje maar ik ben er niet gestopt. Het fietsen en klimmen ging goed en het is jammer als je stopt en je weer opnieuw een klimritme moet vinden. Naar Saria is het gestaag klimmen eerst 5 kilometer tot max 7% en daarna een klim van 2 kilometer tot 8%. Maar na onze ervaringen van gisteren zijn dit plezierritjes. Naar ongeveer 50 kilometer zit je op het hoogste punt van vandaag (600 meter) en mag er weer gedaald worden naar 350 meter. Voor Portomarin nog een klein klimmetje en dan komt het stuwmeer dein zicht. Ik schrijf stuwmeer echter het meer heeft een zeer lage waterstand. Dat vind ik wel bijzonder. Bij de trap van Portomarin maak ik nog enkele foto’s. Een voorbijganger met hondje biedt aan ook een foto van mij te maken en zo sta ik nu met zijn hondje op de foto. Ik besluit naar het marktpleintje boven in het stadje te fietsen daar staat de kerk die vroeger in het stuwmeer stonden daar is weggehaald en steen voor steen weer is opgebouwd op een hogere plek waar ook het stadje rondom gevormd is. Ik neem een fris en een bocadillo (stokbrood) met kaas. Even later appt Henk dat hij in de buurt is hij zit op het hoogste punt en kan zijn afdaling beginnen. We ontmoeten elkaar weer op ‘t plein en besluiten gebruik te maken van de albergue publico en daar lig ik nu op de slaapzaal dit verslagje te typen. Nog twee dagen en dan is Santiago bereikt en zit de reis er bijna op. Bijna 7 weken onderweg al met tal van mooie ervaringen. Ik weet nog niet hoe ik het ga afsluiten en hoe ik terugreis dat komt de komende dagen nog. Eerst mijn Compostela maar eens halen en dan zien we weer verder.

Geschreven door Maurices.fietstocht