Vanochtend ontbeten in de albergue de la Santa Cruz, het ontbijt wordt beschikbaar besteld op basis van een donativo (te geven vrijwillige bijdrage). Daarbij wordt dan onze bijdrage gebruikt voor de pelgrims die nog gaan komen en wij ontbijten dus op kosten van onze voorgangers. Een mooi en eerlijk systeem. Er was genoeg keuze voor het ontbijt. Na het ontbijt ga ik mijn fiets weer bepakken. Gisterenavond heb ik die met de tuinslang en water even schoongespoten. Dat was wel nodig na al die Santiagopaden zag de fiets er niet meer uit. Vandaag staat een ritje naar Leon op het programma. Nog even een drupje olie voor de ketting en ik kan op weg. Volgens het boekje zo’n 65 km. Tegelijk met mij vertrekt er op de fiets (mbt) nog een vader met zijn zoontje, dat zal een hele belevenis zijn. Later in Leon zie ik ze toevallig weer. 'Well done' zeg ik dan. De route gaat over redelijk vlakke wegen waarbij de wandelaars van de camino op het pad langs de weg op hun eigen pad meelopen. Jacqueline is vandaag jarig en ik heb haar bij vertrek geappt. Ik krijg bericht terug, dus ze is al wakker. Daarom nu meteen lang zal ze leven zingen. Ik zoek verbinding via whatsapp video en inderdaad ze is al wakker en Tibbe die gisteren en vandaag op de Scottlaan is met Soerd en Kim ook. Sjoerd en Kim vertrekken vandaag samen met Tibbe op vakantie naar Italië met een stop in Freiburg (D). Maar nu zijn ze nog in Eindhoven en zingen ze met me mee ‘lang zal ze leven’. Beetje vreemd zo midden op de weg met je fiets lang zal ze leven zingen. Een voorbij wandelende pelgrim vindt het echter heel gewoon. We kletsen uiteraard nog wat en ik ga verder op pad. Ik kan lekker doorfietsen. Niet lang erna kom ik beide Duitse dames nog wandelend tegen waarmee ik gisteren pizza heb gegeten. Ze zijn rond zeven uur vertrokken. En inmiddels zo’n 7,5 km ver. Ja wandelen gaat aanzienlijk langzamer dan fietsen. Omdat het nog vroeg is zijn in de plaatsjes waar ik door kom de barretjes nog dicht. Ook neem ik aan omdat er toch wel wat minder caminogangers zijn dan anders. Het verschil met de vorige keer in 2019 valt me duidelijk op. Toen zaten op elke rustplaats langs de route (en dat zijn er genoeg) wel wat wandelaars nu is dat nog zelden. Na zo’n 30 km (ongeveer halverwege) stop ik in Reliegos daar is een barretje open. Ik neem een cafe con leche en een broodje met ham en ei. Na te zijn uitgerust ga ik weer op pad. Het weer vandaag is gelukkig niet te warm. Beetje bewolkt en af en toe een straal zon en zo’n 24 graden. Prima fietsweer. Na een km of vijf kom je in Mansilla de las Mulas. Een wat groter plaatsje met naar een beeld van Jacobus bij het ene kerkje en een wel heel bijzonder Mariakerkje. Vandaar buigen de wandelaars af en gaan de fietsers een andere route nemen. In het boekje staat dat de wandelcamino loopt langs de drukke N601. Voor plezierig fietsen is die N--weg af te raden. Maar ja dat is de N-weg. Je kunt natuurlijk ook het Caminopad fietsen. Dat is wellicht leuker dan de omweg uit het boekje over de weg. Ik ga ‘Komoten’ zoals Richard me dat heeft uitgelegd met het voordeel dat Komoot ook het originele caminoparcours in de kaart aangeeft. En besluit eigenwijs te zijn en het Caminopad te volgen. Dat is overigens op enkele lastige stukken na goed te fietsen. Ik voel me zo ook meer verwant met de wandelpelgrims. Ik snap meteen hoe die Spanjaarden dat met hun MTB zonder bel doen. Vaak is er een met een fluitje en die begint te hard te fluiten zodra die in de buurt van de wandelaars komt. Ze fietsen ook veel sneller dan ondergetekende. Ik doe het rustig aan en een ping van mijn bel voldoet ook indien nodig. Maar het pad is breed en enkele wandelaars passeer je zo. Met z’n tweeën of meer is lastiger. Bovendien als ik passeer bedank ik de wandelaars dan met gracias en Buen Camino dat is wel zo aardig. Uiteraard schiet dit minder hard op dan over asfalt maar je fietst wel in de natuur. Helaas naarmate Leon dichterbij komt zit je ook dichter bij de snelweg. Maar het blijft uiteraard het pad soms met een steil stukje met kiezels en dat is wel wat lastig, maar je moet er wat voor over hebben. Uiteindelijk bereik ik Leon. Mijn derailleur maakt nogal lawaai en ik weet inmiddels hoe ik dit snel kan verhelpen. Het geluid komt van de hoeveelheid stof ik heb een borsteltje en afwas-sponsje bij. Ik spuit water vanuit de bidon op de kleine radertjes en poets de boel even schoon dan de ketting even beetje stofvrij maken en het draait weer als een zonnetje. Zo kan ik aankomen in Leon bij Albergue Peregrinos San Francisco de Asis. Een bekend adres ik sliep hier ook in 2019, ik kies voor een kamer voor mezelf dat mag wel met een rustdag. Na te hebben gedoucht ga ik het stadje in, de albergue ligt in het centrum dus daar ben ik zo. Ik weet nog van verleden keer dat ik de Kathedraal indrukwekkend vond dus die bezoek ik opnieuw. Ik schuif buiten nog even aan bij Gaudí en ga terug naar de albergue. Ook deze is van paters en wel Franciscanen. De naam van de albergue San Francisco zegt het al. Om 17.30 kan je als je wenst aansluiten bij een bezoek aan de naastgelegen kerk en het klooster. Ik sluit aan met mij nog een Spaanse jongen het is dus niet druk. Maar de pater ik noem hem voor het gemak even Franciscus doet zijn best om ook in het Engels een en ander uit te leggen. Eerst de kerk hier is het oude protserige altaarstuk wat vroeger in de kathedraal heeft gestaan. Het is in delen, er is bovendien ook nog een deel achtergebleven in de kathedraal, geeft wel aan dat hetgeen te groot en protserig het was voor de kathedraal. Vervolgens gaan we het klooster in. Dat is niet heel bijzonder ze hebben de rondgangen de afgelopen jaren gemoderniseerd en dat vind ik wel jammer. Na nog een kopje koffie gekregen te hebben ga ik terug naar de albergue om wat te luieren. Rond kwart over zeven begint het hier te regenen en niet zo’n beetje ook. Uiteindelijk probeer ik tussen de buien door in het stadje te komen en vind een leuk klein restaurantje. Al snel blijkt dat mijn buurman een wandelende Nederlander is. Leuk om even bij te praten. Hij is verleden jaar gaan lopen maar heeft voor St Jean de Port moeten opgeven en is nu sinds begin juli met het vervolg bezig. Hij raadt me de paella aan. En ik moet zeggen een uitstekend advies. Dit was een paella zoals alleen Spanjaarden die kunnen maken. Weer een mooie afsluiting van een fijne camino dag.

Geschreven door Maurices.fietstocht