We vertrokken vanochtend na het ontbijt vanuit Saint-Yvriex-sur-Charente, hetgeen eigenlijk een voorstadje van Angoulême is naar het centrum van de laatst genoemde stad. Angoulême is een behoorlijke stad, de hoofdstad van het departement de Charente. De stad is gebouwd op een heuvel waar ook het oude centrum en de kathedraal ligt. Dat betekende dus een forse klim naar boven om via de markthal bij het oude centrum te komen. Het bureau van toerisme is op zondag niet geopend. Dat staat in ieder geval aangegeven. Gelukkig was wel iemand aanwezig (een bewaker of zoiets) en die was wel bereid de stempel te zoeken en ons die te verstrekken. In de stad zijn op diverse plekken bijzondere muurschilderingen te zien, vergelijkbaar aan het Street art festival wat ook in de stad Oostende (B) te bewonderen valt. Dat hebben we kort geleden nog gezien toen we daar vanwege onze 40 jarige bruiloft met onze kinderen een weekje in het Fluisterbos (mooi gelegen ruim woonhuis met veel kamers) verbleven. Nadat we wat hadden rondgekeken en de Kathedraal st Pierre hadden bezocht (die helaas deels in de steigers stond) zijn we de stad uitgefietst, eerst met een leuke daling maar al snel weer fors omhoog richting Ronsesac. Tijdens onze tocht daar naar toe kwamen we ook langs een reusachtig kasteel in le Mecrerie. Ik was de parkeerplaats op gereden naar boven toe om te kijken of ik het wat dichter bij kon fotograferen. Dat lukt niet, er was een erg grote dreigende bouvier die het kasteel bewaakte. Gelukkig zat er nog een hek tussen de hond en mij. Het kasteel lijkt oud, maar dat is het niet. Het is gebouwd in de stijl van Lodewijk de XIV maar we na 1930. Ronsenac is een oud dorpje met een, hoe kan het ook anders, een oud kerkje. Door onze Santiago groep app wisten we dat Bernd en Bert hier bij Jimmy’s aan de koffie zaten. (Zij hadden besloten om anders te rijden en waren niet door Angoulême gefietst maar er omheen). Toen ik aankwam waren ze echter al weer vertrokken. Van Ronsenac vervolgden we onze route met nogal wat klimmetjes en afdalingen. Er waren schitterende vergezichten te zien. Uiteindelijk besloten we bij Bel Air (een top waarbij je aan beide kanten ver weg de omgeving in kunt kijken). De laatste restjes van onze lunch weg te werken. Het lijkt wel of we veel eten en drinken onderweg, en eerlijk gezegd, is dat ook wel zo. Maar we verbranden ook enorm veel energie. Ik heb niet het idee dat ik aankom, integendeel. Van het lunchpunt was het nog ca. zon 18 km naar Aubeterre waar onze camping ligt en we morgen van een lekkere rustdag mogen genieten. In Aubeterre zelf heb ik samen met Wilma nog genoten van een lekker glaasje bier.

Geschreven door Maurices.fietstocht