Gisteren gingen we langs de Oekraïense grens naar het Westen. In Sălcuţa stonden we op 10 km van de grens. De grens zelf hebben we niet gezien.
We rijden door tot net voor Comrat, waar we aan een meertje een plek hebben om te staan. Geen echt grote afstand. Ik ben ergens tegen een verkoudheidsvirusje aangelopen en heb een hoofd vol watten. Meteen nadat we staan, duik ik op de bank en slaap een paar uur.
Paul ziet een kudde koeien langskomen en door het water lopen. De herder met de honden er een eind achter.
Vanmorgen toen hij opstond, zag hij een groep van 5 hoppen voor de camper.
Wij gaan verder naar het zuiden. Hier steeds meer Cyrillisch schrift in het straatbeeld. Ook in de winkels hoor je andere klanken. We rijden door de autonome regio Găgăuzia. De Gagaoezen zijn een van oorsprong Turks volk dat zich eeuwen geleden in de Zwarte Zee regio vestigde. Behalve dat plaatsnaamborden in 2 of 3 talen worden aangegeven, zien we geen verschil met de rest van het land.
Het land is nog steeds glooiend. We zien veel wijngaarden en akkers met mais of zonnebloemen.
We zitten nu in Cahul, in het zuidwesten. Morgen nog een kilometer of 40 tot de Roemeense grens in het zuiden.
Geschreven door Arendien-en-Paul