Net als de monniken van Valamo moesten ook de nonnen van het Lintulan-klooster vluchten in de winteroorlog. Ze verbleven een aantal jaren in het midden van Finland en kozen toen een nieuwe plek om hun klooster te vestigen. Onder het oog van de icoon Moeder Gods van Jeruzalem, dat ze hadden meegenomen op hun vlucht, trokken ze een lot uit de mogelijke plaatsen. De keus viel op een boerderij bij Panokki in Heinävesi. Veertien kilometer bij het monnikenklooster vandaan.
Wij fietsten er vandaag naar toe. Beide kloosters moeten in hun eigen onderhoud voorzien en bij beide klooster is toerisme nu een bron van inkomsten. Bij het mannenklooster is dat het duidelijkst te zien. Er zijn meerdere panden met gastenverblijven, het restaurant is veel groter en overal op het terrein staan bankjes en zitjes. Zelfs bij de parkeerplaats, waar wij staan, en de aanlegkade staan overal zitjes.
In het vrouwenklooster worden van oktober tot april bijenwaskaarsen gemaakt voor gebruik in alle orthodoxe kerken in Finland. Opvallend detail: de was komt uit Nederland.
Sinds een paar dagen zien we meer kleur in de bermen. Naast de paardenbloemen zien we nu veel koekoeksbloemen, fluitenkruid en ooievaarsbek. We zien er bijen, hommels en vlinders in. Ook de lupine begint te bloeien.
Bermen en weilanden vol bloemen zien we liever dan de velden vol Engels raaigras van Nederlandse boeren.
Terug bij de camper maken we weer gebruik van een van de zitjes aan de kade om in de zon (nog wel met een lange broek en een trui) te lezen.
Geschreven door Arendien-en-Paul