We fietsen een rondje over het eiland. Eerst een stuk door het bos, daarna richting het dorpje Utanmyra. Straks meer over dit dorp.
Een stukje verder komen we langs grafvelden uit de late Vikingtijd (950-1050 AD). Hier op Sollerön was het moeilijk om te zien wat graven zijn en wat gewone steenhopen, die boeren maakten om hun land steenvrij te maken. Uiteindelijk bleek dat er 18 grafheuvels waren (crematiegraven), 11 zijn er wetenschappelijk onderzocht. Er zijn diverse grafgiften gevonden, waaronder een paar mooie zwaarden.
Vanuit het Hembygdgård (lokaal open lucht museum) loopt een wandelroute langs het grafveld.
Vlak bij het grafveld een heilige bron (en offerplek) en de plek waar tot 1782 een kapel heeft gestaan. De eerste Christelijke kerken werden vaak gebouwd op plaatsen waar al oudere heiligdommen waren.
Iets verderop een grote steenberg, waar een mevrouw op zat. Zij vertelde dat ze jaren op het eiland had gewoond. Jaren geleden was een pianist in het hele land op zoek naar volksmuziek. In het dorp waar we op uit keken (Utanmyra) vond hij een liedje. Hij heeft het bewerkt en iedereen in Zweden kent het. Op mijn verzoek zong ze het voor ons. De pianist maakte het jazzy, maar het was eigenlijk een heel verdrietig liedje van een vrouw die vertelde over haar zorgen. Paul zocht het later op Youtube.
(Visa från Utanmyra).
Buren op de camping adviseerden ons om, als we gingen fietsen, ook naar Ångbåtsbryggan te gaan. Er is een klein haventje en je hebt een prachtig uitzicht op Mora en Nusnås. Tot onze verrassing was het ook weer een aanlegsteiger aan het eind van een pier. Ook hier legde de rondvaartboot over het meer weer aan. Aan de haven drie plekken voor campers. Onthouden voor een volgende keer.
Op veel plaatsen in Zweden zien we de regenboogvlag wapperen, zo ook vandaag. Het is prideweek hier.
Geschreven door Arendien-en-Paul