Op 11 mei 1720 werd in Bodenwerder geboren Hieronymus Carl Friedrich Freiherr von Münchhausen, bij ons beter bekend als de (liegende) Baron van Münchhausen. Hij is dus niet alleen een sprookjesfiguur. Zijn geboortehuis (gebouwd in 1603) is momenteel het Raadhuis van de stad.
Von Münchhausen overleed op 22 februari 1797 en is begraven in de Kloosterkerk St. Marien.
Tussen 1738 en 1750 was hij aan het hof van de toenmalige Russische Tsarina (en in het Russische leger).
Waar hij de ons bekende avonturen (al dan niet) heeft beleefd, is niet duidelijk. Wel bekend is dat hij aan de overkant van de Weser, aan de bosrand een jachthut (Grotte) liet bouwen, waarin hij jachtgasten ontving en onthaalde op zijn wereldberoemde avonturen.
In het stadje struikel je over de verhalen in de vorm van beelden: Von Münchhausen op het kanon, waarvan hij overstapt op de kogel om een vijandelijk kamp te bespioneren; Von Münchhausen achter de eenden in de lucht; Het paard aan de torenspits; Van Münchhausen die de voorste helft van ’t paard laat drinken en Von Münchhausen zeulend met de achterhelft van dat paard.
Daartussen verschillende mooie vakwerkhuizen, waarvan de oudste uit 1484.
Wij sluiten ons rondje Bodenwerder af in de St. Marienkirche, een mooie Romaanse kerk. Het is de kerk die hoorde bij een klooster van Benediktijner nonnen. Tot de laatste abdis de fout in ging (minnaars en feesten), waarna het klooster werd overgenomen door mannen.
In de kerk (naast de simpele grafsteen van Von Münchhausen) een speciaal Maria-altaar (1e kwart 15e eeuw), met afbeeldingen van het geboorteverhaal. Bijzonder is die met Maria met de baby aan de borst.
Het doopvont heeft versieringen die niet meteen kunnen worden gekoppeld aan de Christelijke traditie. Men dacht dus aan voorchristelijk. Soortgelijke versieringen zijn echter ook gevonden op een 11e eeuws doopvont elders. Het doopvont is niet origineel van de kloosterkerk. Hij komt uit een kerk elders in de regio, maar past in het interieur.
Het oudste stuk in de kerk is het 13e eeuwse crucifix. Bijzonder is het beeldje: Christus in ellende (of Christus in rust), waar hij na de kroning met de doornenkroon en bespotting, alleen gelaten zit na te denken op een rots.
Naast de kloosterkerk nog een stukje van de Marktkirche St Dionysius, bestemd voor gewone mensen die niet welkom waren in de kloosterkerk. Na de reformatie werd de kloosterkerk als evangelische kerk voor iedereen toegankelijk en was de Dionysiuskerk niet meer nodig en verviel voor een groot deel.
Geschreven door Arendien-en-Paul