Vissersdorpjes
Zweden, Smögen
Vanmorgen vroeg een mooie zonsopkomst in een strakblauwe lucht. Een paar uur later was het zwaar bewolkt.
We reden naar Smögen op het uiterste puntje van dit schiereiland, of eigenlijk is het een klein eilandje want de enige toegang is via een brug.
Smögen is een van de grootste vissersgemeenschappen van Zweden. We zagen de haven en op de kade veel kisten waar vis in kan worden vervoerd. Vis zagen we niet. Net als andere dorpen leuke huizen en huisjes, waarvan een deel nu leeg staat. In de zomer schijnen alle kustplaatsen druk te zijn, nu is het overal bijna uitgestorven.
Van Smögen reden we naar Orust, een van de grootste eilanden hier in de buurt.
Mollösund aan de zuidwestkust ervan is 16e eeuws. Toen werd er vanuit hier al gevist op haring.
Net als in veel Nederlandse vissersplaatsen ook hier een beeld van een vrouw, uitkijkend over zee, wachtend op man (en/of zoons). Hier staat het beeld op een hoge, kale rots aan de rand van het dorp. De kale rotsen zijn het gevolg van de raffinage van haringlevertraan. Daar was veel hout voor nodig. Het grootste deel van de kuststrook is daarvoor ontbost.
We staan vannacht op een parkeerstrook achter een rotspartij langs de weg naar Mollösund. We kijken uit op het Skagerrak. Uiteraard liggen er voor de kust weer wat rotsige eilandjes.
We reden naar Smögen op het uiterste puntje van dit schiereiland, of eigenlijk is het een klein eilandje want de enige toegang is via een brug.
Smögen is een van de grootste vissersgemeenschappen van Zweden. We zagen de haven en op de kade veel kisten waar vis in kan worden vervoerd. Vis zagen we niet. Net als andere dorpen leuke huizen en huisjes, waarvan een deel nu leeg staat. In de zomer schijnen alle kustplaatsen druk te zijn, nu is het overal bijna uitgestorven.
Van Smögen reden we naar Orust, een van de grootste eilanden hier in de buurt.
Mollösund aan de zuidwestkust ervan is 16e eeuws. Toen werd er vanuit hier al gevist op haring.
Net als in veel Nederlandse vissersplaatsen ook hier een beeld van een vrouw, uitkijkend over zee, wachtend op man (en/of zoons). Hier staat het beeld op een hoge, kale rots aan de rand van het dorp. De kale rotsen zijn het gevolg van de raffinage van haringlevertraan. Daar was veel hout voor nodig. Het grootste deel van de kuststrook is daarvoor ontbost.
We staan vannacht op een parkeerstrook achter een rotspartij langs de weg naar Mollösund. We kijken uit op het Skagerrak. Uiteraard liggen er voor de kust weer wat rotsige eilandjes.
Geschreven door Arendien-en-Paul
Al 1 reacties bij dit reisverslag
Ah, die zeemansvrouwen... Mooi beeldje! Inderdaad leuke dorpjes zo te zien, al zijn ze nu nagenoeg uitgestorven.
Maaike 2020-10-02 15:37:14
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
