Vanmorgen reden we naar Monopoli. Aan de Adriatische kust ligt echt een stadje met die naam.
We gaan staan op de grote parkeerplaats bij de haven en wandelen dan naar het Centro Storico (historisch centrum). We pakken een stukje van een wandelroute en komen al snel een kerk tegen, waarvan de deur open staat.
Als we binnenkijken, wordt meteen een hekje geopend om naar de crypte te gaan. We zien er nog wat schilderingen op het plafond en uitgehakte plaatsen voor overledenen.
In de kerk een mooi doopvont en een 16e eeuws reliëf van Jezus.
Volgens het verhaal is de kerk in 1059 gebouwd door zeelui uit Amalfi, die aan een storm ontsnapten door tussenkomst van de heilige maagd.
Onder een poort naar de haven een beschilderd plafond en een fresco boven de boog.
We zwerven wat door de stad en lunchen op een pleintje. Daarna is alles dicht, dus wij zoeken bij de camper een schaduwplekje onder een boompje.
Ik zou wel even willen afkoelen in zee, maar douches zien we niet op de strandjes en met een washandje alle zout van je afwassen is wat lastig. Dus toch maar niet.
Na vieren lopen we nog een keer naar het centrum. De kathedraal moeten we nog zien. Die is opgedragen aan de Madonna della Madia, de icoon die van zee kwam.
In 1107 werd begonnen met de bouw van een kerk. De kerk kon niet worden afgebouwd, omdat er te weinig hout was om het dak af te maken.
In 1117 kwamen er houten planken aan in de vorm van een vlot. Erop een Byzontijns icoon van Onze Lieve Vrouwe met kind.
In de kerk staan 4 schilderijen (uit 1742 van Michelangelo Signorile), waarop dit verhaal te zien is.
1. Een engel verschijnt aan een burger uit de stad en meldt dat de houten planken onderweg zijn naar de haven
2. In de haven is het vlot met icoon gearriveerd.
3. In processie wordt alles naar de kerk gebracht
4. Het dak wordt op de kerk gelegd.
In de 18e eeuw werd de Romaanse kerk gesloopt en vervangen door de huidige Barokversie.
De planken staan goudomrand in de eerste kapel als je de kerk binnenkomt. De icoon hangt in een aparte kapel boven het altaar.
Opvallend in de kerk is het bellenwieltje. Normaal begint een dienst met het luiden van één bel. Hier kunnen ze dus 6 belletjes laten rinkelen.
Even verderop in de straat nog een kerk. In de marmeren versiering van het altaar doodskoppen en in de hal een aantal mummies van monniken, allen gestorven in de jaren 70/80 van de 18e eeuw.
Na nog een ijsje gaan we terug naar de camper, waar het nog lang warm blijft.
Geschreven door Arendien-en-Paul