Voor we vertrekken wil Paul de gasfles omwisselen. De onze moet praktisch leeg zijn en we weten dat er vlak bij de camping een winkeltje is waar ze oranje gasflessen verkopen. In Marokko zijn verschillende kleuren gasflessen. Je kunt alleen wisselen tegen een fles van dezelfde kleur.
Als Paul met de kruiwagen de camping af wil lopen, wordt hij verwezen naar een ander zijstraatje dan hij van plan was te nemen. Geen winkel met gas te bekennen. Een automobilist verwijst hem naar het winkeltje waar hij in eerste instantie naar toe wilde. Even later komt de automobilist terug. Dat winkeltje is gesloten. Stap maar in en rijdt mee. Een kilometer verderop is een winkel waar gas wordt verkocht. Terwijl Paul de gasfles omwisselt, doet de man zijn boodschappen in de winkel ernaast. Daarna wordt Paul teruggebracht naar de kruiwagen.
Als ik ’s avonds wil koken, is er bijna geen vlam. Met de Spaanse gasfles is het wel normaal.
We rijden vandaag via de N8 naar het zuiden. Sommige stukken weg zijn net opnieuw geasfalteerd, andere stukken zijn nog versleten. De weg gaat door de Midden-Atlas.
We staan nu bij Ouaoumana op het parkeerterrein van een restaurantje. We hebben hier een keer eerder gestaan. Toen was er verse jus d’orange op het dakterras. Nu geen verse jus.
Het water van het stuwmeer waar we op uitkijken staat erg laag. “Pas de neige” vertelt iemand die een praatje komt maken. Al een aantal jaren niet. Dat is dus een probleem voor de landbouw in het gebied.
Schapen lopen op de kale hellingen, maar ook in de berm van de (drukke) weg. Met stenen houdt de herder ze bij elkaar.
Geschreven door Arendien-en-Paul