Kraanvogels en graven
Zweden, Torbjörntorp
Vandaag begonnen we in Karleby. Hier zijn een aantal gangvormige grafheuvels uit de steentijd (ca 3000 v C). Drie ervan liggen op een rijtje: heuvels met een stapel stenen erop in het boerenland. De manier van stenen stapelen is vergelijkbaar met onze hunebedden. Bij deze ganggraven zag je ook duidelijk de ingang naar de grafkamer, die in verschillende compartimenten was verdeeld . Nu wordt gedacht dat doden vrij snel na de dood in de grafkamer werden gelegd. Tegen de tijd dat het lichaam was gecomposteerd, werden de botten verdeeld over de compartimenten. In een van de graven die we vandaag zagen werden de botten van meer dan 80 mensen gevonden.
Terwijl we rondliepen over en tussen de grafheuvels werden we begeleid door het geluid van kraanvogels. Gisteren zagen we groepen vliegen. Nu zaten ze in het veld en regelmatig vlogen er groepen (honderden) op.
Na deze ganggraven reden we door naar Ekornavallen. Ook hier weer graven. Deze keer uit zowel de steentijd (3000 – 1800 v C), de bronstijd (1800 – 500 v C) en de ijzertijd (500 v C – 1000 n C). Iedere tijd had zijn eigen specifieke grafvorm. In de steentijd waren dat de ganggraven. In de bronstijd bouwde men hoge steenheuvels (cairns in het engels) voor de individuele rijke doden die dan ook bronzen of gouden grafgiften meekregen. In de ijzertijd werden stenen opgericht (vroege ijzertijd), steencirkels geplaatst (vroege tot midden ijzertijd) of (het meest algemeen) een stenen plateau te maken in een ronde, driehoekige of andere vorm. In Ekornavallen is een driehoek redelijk goed zichtbaar.
We hebben nu drie stops van de Skaraborg cultuurweg gehad (ook de Gudhem kloosterruïne hoorde erbij). We besluiten ook nog maar een vierde te pakken. De kloosterkerk (+kloosterruïne) van Varnhem. Was Gudhem een nonnenklooster, Varnhem was ooit een monnikenklooster. Het klooster is in 1533 als gevolg van de reformatie verlaten en daarna vervallen.
De abdijkerk (in 1260 gewijd) was toen de grootste kerk van Zweden). In het midden van de 17e eeuw is hij door een nieuwe adellijke eigenaar gerestaureerd, veranderd in een grafkerk en uiteindelijk aan de kerkelijke gemeente geschonken. In de kerk een aantal mooie grafmonumenten, waaronder een paar koningsgraven in de kapellen achter het koor.
We rijden door naar een plaatsje aan het Vätternmeer, ten noorden van Karlsborg. Na een paar kilometer zandweg door het bos, waar we twee keer een stuk terug moesten voor resp. een Duitse camper en een brandweerwagen, komen we aan op een idyllisch plekje aan het water. Er staan een paar auto’s van een kennel geparkeerd, maar die vertrekken na anderhalf uur (met 17 kalveren van honden). Vanaf dat moment zijn we alleen op de wereld.
Terwijl we rondliepen over en tussen de grafheuvels werden we begeleid door het geluid van kraanvogels. Gisteren zagen we groepen vliegen. Nu zaten ze in het veld en regelmatig vlogen er groepen (honderden) op.
Na deze ganggraven reden we door naar Ekornavallen. Ook hier weer graven. Deze keer uit zowel de steentijd (3000 – 1800 v C), de bronstijd (1800 – 500 v C) en de ijzertijd (500 v C – 1000 n C). Iedere tijd had zijn eigen specifieke grafvorm. In de steentijd waren dat de ganggraven. In de bronstijd bouwde men hoge steenheuvels (cairns in het engels) voor de individuele rijke doden die dan ook bronzen of gouden grafgiften meekregen. In de ijzertijd werden stenen opgericht (vroege ijzertijd), steencirkels geplaatst (vroege tot midden ijzertijd) of (het meest algemeen) een stenen plateau te maken in een ronde, driehoekige of andere vorm. In Ekornavallen is een driehoek redelijk goed zichtbaar.
We hebben nu drie stops van de Skaraborg cultuurweg gehad (ook de Gudhem kloosterruïne hoorde erbij). We besluiten ook nog maar een vierde te pakken. De kloosterkerk (+kloosterruïne) van Varnhem. Was Gudhem een nonnenklooster, Varnhem was ooit een monnikenklooster. Het klooster is in 1533 als gevolg van de reformatie verlaten en daarna vervallen.
De abdijkerk (in 1260 gewijd) was toen de grootste kerk van Zweden). In het midden van de 17e eeuw is hij door een nieuwe adellijke eigenaar gerestaureerd, veranderd in een grafkerk en uiteindelijk aan de kerkelijke gemeente geschonken. In de kerk een aantal mooie grafmonumenten, waaronder een paar koningsgraven in de kapellen achter het koor.
We rijden door naar een plaatsje aan het Vätternmeer, ten noorden van Karlsborg. Na een paar kilometer zandweg door het bos, waar we twee keer een stuk terug moesten voor resp. een Duitse camper en een brandweerwagen, komen we aan op een idyllisch plekje aan het water. Er staan een paar auto’s van een kennel geparkeerd, maar die vertrekken na anderhalf uur (met 17 kalveren van honden). Vanaf dat moment zijn we alleen op de wereld.
Geschreven door Arendien-en-Paul
Al 2 reacties bij dit reisverslag
Wat mooi, die abdijkerk! En daarna: alleen op de wereld. Wel met je eigen huisje bij je, gelukkig!
Maaike 2020-09-21 13:49:18
Bijzonder om kraanvogels te zien tijdens hun trektocht naar het zuiden.
Hans 2020-09-22 10:30:20
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
