Op de fiets naar Sidi Mghait
Marokko, Asilah
Vanmorgen ging Paul weer een kopje koffie drinken op een terrasje. Er was wifi, dus hij had ook meteen zijn mail gecheckt. Op Google maps had hij een route gezocht, die we konden fietsen.
Maar eerst naar Maroc Telecom. We hoeven minder lang te wachten dan vorige keren. We hebben al verteld wat we willen, als de dame erachter komt dat we de simkaart willen gebruiken in onze mifi (router noemde zij het). Die kaarten heeft ze niet. We worden verwezen naar de receptie van onze camping. Hadden we dus niet hoeven wachten tot vandaag.
We fietsen Asilah uit naar het zuiden en nemen daar een afslag richting zee. Een vorige keer was aan het begin van deze straat de grote soukh. We rijden nu langs akkers en weilanden met koeien, schapen of geiten. Hebben we in Nederland meeuwen die vers geploegd land af zoeken naar eten, hier zijn dat kleine zilverreigers.
We nemen de afslag naar Sidi Mghait. Er wordt nog aan de weg gewerkt. Beneden ons zien we af en toe de zee tussen de hellingen.
Aan het eind van de weg is het nog een klein stukje lopen naar het strand. Op zee een vissersbootje.
We zijn vergeten iets te eten mee te nemen en de enige strandtent is dicht, dus al gauw gaan we terug. Gelukkig hebben we trapondersteuning om de hellingen op te komen.
Ergens onderweg is een cafétje, waar we koffie en thee (verse munt uiteraard) en koeken kunnen krijgen. Hebben we toch iets te eten binnen voor we terug zijn op de camping.
In het café (letterlijk te nemen als koffiehuis) zitten een aantal mannen. Een enkeling spreekt Duits: heeft in Zwitserland gewerkt. Een ander werkte in Noorwegen en spreekt wat Engels. Ze willen allemaal wel even praten. Ook onderweg zien we regelmatig duimpjes of armen omhoog gaan als we langskomen.
Maar eerst naar Maroc Telecom. We hoeven minder lang te wachten dan vorige keren. We hebben al verteld wat we willen, als de dame erachter komt dat we de simkaart willen gebruiken in onze mifi (router noemde zij het). Die kaarten heeft ze niet. We worden verwezen naar de receptie van onze camping. Hadden we dus niet hoeven wachten tot vandaag.
We fietsen Asilah uit naar het zuiden en nemen daar een afslag richting zee. Een vorige keer was aan het begin van deze straat de grote soukh. We rijden nu langs akkers en weilanden met koeien, schapen of geiten. Hebben we in Nederland meeuwen die vers geploegd land af zoeken naar eten, hier zijn dat kleine zilverreigers.
We nemen de afslag naar Sidi Mghait. Er wordt nog aan de weg gewerkt. Beneden ons zien we af en toe de zee tussen de hellingen.
Aan het eind van de weg is het nog een klein stukje lopen naar het strand. Op zee een vissersbootje.
We zijn vergeten iets te eten mee te nemen en de enige strandtent is dicht, dus al gauw gaan we terug. Gelukkig hebben we trapondersteuning om de hellingen op te komen.
Ergens onderweg is een cafétje, waar we koffie en thee (verse munt uiteraard) en koeken kunnen krijgen. Hebben we toch iets te eten binnen voor we terug zijn op de camping.
In het café (letterlijk te nemen als koffiehuis) zitten een aantal mannen. Een enkeling spreekt Duits: heeft in Zwitserland gewerkt. Een ander werkte in Noorwegen en spreekt wat Engels. Ze willen allemaal wel even praten. Ook onderweg zien we regelmatig duimpjes of armen omhoog gaan als we langskomen.
Geschreven door Arendien-en-Paul
Al 1 reacties bij dit reisverslag
Leuk, die contacten, hè? Paar woorden, handen en voeten en duimpjes zijn genoeg.
Maaike 2024-01-03 21:46:08
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
