Twee kilometer van de camping ligt een Manastir (orthodox klooster met kerk). Gisteren wandelden wij erheen. Voor we naar binnen mogen, moeten we ons respectvol kleden. Op een stoel voor de ingang van de kerk liggen joggingbroeken, rokken en handdoeken. Paul krijgt van een non een broek aangereikt. Ik heb een lange broek aan, maar daarover moet ook nog een rok. Een vrouw met blote schouders krijgt een handdoek om. Nadat ons nog wordt verteld dat we binnen niet mogen fotograferen, opent ze de kerk. Het kerkje is oorspronkelijk 16e eeuws, maar regelmatig verwoest en weer opgebouwd. Eind vorige eeuw is het gerestaureerd en is er een nieuw klooster bij gebouwd. Aan de binnenkant muurschilderingen. Mooi, maar helaas dus geen foto’s ervan.
In het Manastir was ook de eerste school van de Tara vallei. Vaak moesten de lessen verplaatst worden naar grotten in de omgeving, omdat het klooster werd aangevallen. De Turkse (Ottomaanse) overheerser had het niet zo op Orthodoxe kerken, waar nationalische (Montenegrijnse) idealen werden doorgegeven.
Op de terugweg namen we nog even een afslag naar de rivier. We kwamen bij een hangbrug. Aan de overkant liep alleen een modderpad de bergen in.
Terug op de camping zagen we dat Rade, de eigenaar, een mooie mijt maakte van het droge hooi.
Geschreven door Arendien-en-Paul