Een dag rijden over kronkelige of hobbelige wegen is niet bevorderlijk voor Paul zijn rug. Ontspannen zitten is er dan niet echt bij. We besluiten daarom om de tolweg te nemen naar het noorden.
Lieve had ons van Oualidia via een smal weggetje naar het oosten kunnen leiden en daar de A1 op, maar ze besloot ons tot El Jadida over de 301 te laten gaan. Eerst nog dik 50 km hobbelen dus.
Onderweg weer het gebruikelijke ezelverkeer en deze keer grote groepen mensen wachtend op bus of taxi. Waarschijnlijk ergens een souk in de buurt.
De tolweg is inderdaad rustiger. Paul durft het zelfs aan om een stukje te rijden.
In de buitenwijken van de stad veel schotels op de daken.
We staan een nacht op een bewaakte parkeerplaats bij Skhirat Plage. Net als veel Marokkanen wandelen we ook even naar het strand. Door het dorp en langs het strand wordt gepatrouilleerd door politie en (bewapende) militairen
Vandaag bijna alleen maar tolweg kilometers.
Opvallend is het grote aantal lifters langs de kant van de weg, terwijl er overal een stop- en parkeerverbod geldt. En niet alleen jongeren: we zagen o.a. een politieagent, een militair, een man met kinderen.
In de middenberm van de snelweg kan je natuurlijk ook gras snijden voor je beesten en het gaas langs de berm kan omhoog om schapen en koeien in de berm te laten grazen.
En als het oversteken van de snelweg de kortste route is, dan neem je die natuurlijk.
Voorbij Rabat komen we in een landbouwgebied waar weer volop wordt gewerkt. We zagen dat aardappels werden gerooid en op andere plaatsen werd mest uitgereden: de ene keer met een tractor, de andere keer vanaf een ezelkar.
Het landbouwgebied werd afgewisseld met bossen (kurkeiken, eucalyptus en naaldhout). Het laatste stuk ging langs de kust en daar zagen we soms zandduinen.
We zijn nu in Asilah. Van hier zullen we over een paar dagen naar de veerboot in Tanger Med rijden.
Maar eerst hier het stadje bekijken.
Geschreven door Arendien-en-Paul