Na de camping afgerekend te hebben, gaan we op weg naar Leskovik, de grootste plaats in de omgeving. Bij een bron vullen we weer een paar flessen water. Net voor de stad (het dorp) een tankstation. De pompen staan in een gebouwtje. Als we met de tankopening voor de deur staan, kan de tank gevuld. We dachten in het dorp een winkeltje te vinden om onze boodschappen te doen. Er zijn wel 4 winkeltjes naast elkaar, maar samen hebben ze nog niet de helft van ons lijstje.
We willen verder richting Përmet en er zijn 2 mogelijke routes. Lieve kiest de SH75. Na 2 km stoppen we en vragen iemand die er rijdt of de weg zo slecht blijft. Hij raadt aan de andere route (langs de Griekse grens) te nemen. We draaien dus om en hobbelen 2 km terug. De alternatieve route is prachtig: Een gave asfaltweg met middenstreep en nauwelijks verkeer. Niet allen de weg ook de omgeving is prachtig: Een groen landschap met mooie vergezichten en kale bergtoppen (met restjes vuile sneeuw?) op de horizon.
Na de zijweg naar de grensovergang komen er weer de eerste gaten. Terug op de oorspronkelijke route zijn er af en toe wegversmallingen (stukjes weg naar beneden gevallen). We rijden op grote hoogte langs een rivier en het uitzicht is prachtig.
Zes km van deze weg is een oude Ottomaanse brug, waar je op de parking mag overnachten. Bij de brug zijn warme bronnen. Langs de rivier een aantal bassins, waarin veel mensen zitten/hangen of spelen.
Het is een komen en gaan van auto’s op de toegangsroute. We zagen zelfs een “lijndienst” mensen afzetten en later terugrijden. Een echte toeristische attractie dus voor de Albanezen.
Ook wij gaan natuurlijk het water even in. Als je langs de rivier naar de brug loopt, ruik je de zwavellucht al. Het water is minder warm dan in de thermaalbaden in Hongarije, maar wel warmer dan de andere plekken waar we hebben gezwommen. In de bergen is het water normaal ijskoud.
Er zijn meer camperaars die weten van deze plek, dus we staan niet alleen. Op het gras staan zelfs een paar tentjes.
Geschreven door Arendien-en-Paul