Valée de Paradis
Marokko, Aourir
Het eerste deel van de route die we vandaag reden, hadden we ook maandag gefietst. Waar we maandag naar links gingen, namen we nu de weg naar rechts. We reden door de kloof die werd gevormd door de rivier.
Bij een klein tentje op een verbreding van de weg, dronken we sinaasappelsap. De terrasjes stonden aan de overkant van het water. Het was er stil: we hoorden alleen vogels en kabbelend water. Behalve dan als er een enkele keer een auto voorbij kwam.
Een paar kilometer verderop, reden we omhoog uit de kloof. Daar begon een wandeling naar de Valée de Paradis. Een wandeling van een kwartiertje naar de rivier beneden. Door dijkjes waren er een paar meertjes ontstaan. Langs de meertjes eettentjes. Sommige terrasjes stonden in het water. Op hete dagen heel lekker, denken we.
Ook hier weer geen andere geluiden dan het water en vogels. En af en toe een balkende ezel of praten van mensen. Paradijselijk.
Hierna reden we door naar Imouzzer, een dorp in de uitlopers van de Hoge Atlas. Er zou een prachtige waterval moeten zijn, die in de winter en lente stroomt. Er moet dan wel regen zijn gevallen en dat is er weinig op dit moment. De waterval is dus een kleine stortdouche in een poeltje.
Als we de gladde stenen zien, kunnen we ons voorstellen hoe het water naar beneden zou kunnen denderen. Langs het pad natuurlijk allerlei kraampjes met toeristenmeuk. Veel goedkoper dan in Agadir, wordt ons steeds verteld. We hebben geen interesse.
We staan op een kleine privéparking vlakbij de ingang van de route naar de waterval. De uitbater is een erg oude man, die toen wij aankwamen “alouette, gentil alouette” aanhief. Hij zit de hele dag op een stoel onder een boom. Zijn (klein)kinderen komen hem regelmatig verzorgen.
Bij een klein tentje op een verbreding van de weg, dronken we sinaasappelsap. De terrasjes stonden aan de overkant van het water. Het was er stil: we hoorden alleen vogels en kabbelend water. Behalve dan als er een enkele keer een auto voorbij kwam.
Een paar kilometer verderop, reden we omhoog uit de kloof. Daar begon een wandeling naar de Valée de Paradis. Een wandeling van een kwartiertje naar de rivier beneden. Door dijkjes waren er een paar meertjes ontstaan. Langs de meertjes eettentjes. Sommige terrasjes stonden in het water. Op hete dagen heel lekker, denken we.
Ook hier weer geen andere geluiden dan het water en vogels. En af en toe een balkende ezel of praten van mensen. Paradijselijk.
Hierna reden we door naar Imouzzer, een dorp in de uitlopers van de Hoge Atlas. Er zou een prachtige waterval moeten zijn, die in de winter en lente stroomt. Er moet dan wel regen zijn gevallen en dat is er weinig op dit moment. De waterval is dus een kleine stortdouche in een poeltje.
Als we de gladde stenen zien, kunnen we ons voorstellen hoe het water naar beneden zou kunnen denderen. Langs het pad natuurlijk allerlei kraampjes met toeristenmeuk. Veel goedkoper dan in Agadir, wordt ons steeds verteld. We hebben geen interesse.
We staan op een kleine privéparking vlakbij de ingang van de route naar de waterval. De uitbater is een erg oude man, die toen wij aankwamen “alouette, gentil alouette” aanhief. Hij zit de hele dag op een stoel onder een boom. Zijn (klein)kinderen komen hem regelmatig verzorgen.
Geschreven door Arendien-en-Paul
Al 1 reacties bij dit reisverslag
Mooie route bedankt voor jullie kaartje ik vond het heel lief van jullie.
Els van schaikE0 2020-02-01 05:48:40
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
