De graaf van Hoya en de dwergen
Duitsland, Achim
Op een nacht verscheen bij de graaf van Hoya een klein mannetje. Hij stelde de graaf, die schrok, gerust door te zeggen dat hij niets te vrezen had. Wel wilde hij iets vragen.
In de komende nacht wilde hij met zijn vrienden in het slot van de graaf een feest vieren. Niemand behalve de graaf mocht ervan weten. Niemand in het slot zal iets overkomen en de dwergen zullen jouw geslacht (van de graaf dus) voor altijd dankbaar zijn.
De graaf, die wist dat hij met het dwergenvolk op goede voet moest blijven, gaf toestemming.
De volgende dag kwamen er veel dwergen naar het slot en vierden een groot feest.
De dag daarna kwam het mannetje terug om de graaf te bedanken. Hij had 3 cadeaus bij zich: een zwaard, een salamanderlaken en een ring met een rode steen, waarin een leeuw was gesneden. De graaf (en zijn nakomelingen) moesten deze giften goed bewaren. Zolang de drie bij elkaar blijven, zal het goed gaan met het graafschap. Gaat een van de drie verloren, dan brengt dat ongeluk en ruzie over het grafelijke huis.
Op een gegeven moment, Graaf Jobst en zijn broer regeerden samen, gingen zwaard en salamanderlaken verloren. De broers werden het oneens en het werd oorlog in het graafschap.
De laatste graaf van Hoya heeft men de ring meegegeven in zijn graf.
Tot zover het sprookje.
We zijn in Hoya aan de Weser. Van het grafelijke slot, oorspronkelijk uit 1213, resteren alleen een deel uit de 19e eeuw en een klein stukje middeleeuws. In de loop der jaren is het slot meerdere keren belaagd, verwoest en weer opnieuw opgebouwd. Nu is de gemeente Hoya eigenaar en er wordt gerenoveerd.
Even verderop in het stadje de Martinkerk, nu kultuurcentrum. Als we staan te kijken, biedt iemand ons aan om binnen te kijken. Hij vertelt ook over de geschiedenis van de kerk. De eerste kerk stamde uit de 11e eeuw. Hij werd gebouwd door een graaf van Hoya voor zijn dochter Catharina, die abdis was van een klooster. Ze reisde veel en papa vond dat er, als ze in Hoya was, een kerk (passend bij haar voornaamheid) voor haar moest zijn.
De huidige kerk is uit 1750. Het interieur is bewaard, ook in het kultuurcentrum. Bij de laatste restauratie zijn er wandschilderingen tevoorschijn gekomen. In de kerk wapenschilden van de voornaamste burgers van de stad: een boerenfamilie, iemand van de keizerlijke posterijen, een rechter etc.
Verder in de stad: een “Rittergut” – het landgoed van de familie Von Behr, een oude Nedersaksische adellijke familie, die sinds 1325 hier het Rittergut in eigendom heeft. Vaak in oorlogen verwoest en weer opgebouwd is het huidige gebouw van 1765.
Erg mooi is ook de neogotische Grundschule (1864-1865) en de voormalige apotheek, gebouwd in 1658. Zoals zoveel van dit soort vakwerkhuizen ook hier een Bijbeltekst of zegenbede.
Tijdens het rijden naar de CP “Weserblick” bij Hoya, stond er weer een was in het tonnetje. Onderweg zagen we ineens op een vreemde plek in het dashboard een lampje branden. Terwijl ik na aankomst de was spoelde, schroefde Paul het dashboard open om het lampje weer op zijn plek vast te zetten.
In de komende nacht wilde hij met zijn vrienden in het slot van de graaf een feest vieren. Niemand behalve de graaf mocht ervan weten. Niemand in het slot zal iets overkomen en de dwergen zullen jouw geslacht (van de graaf dus) voor altijd dankbaar zijn.
De graaf, die wist dat hij met het dwergenvolk op goede voet moest blijven, gaf toestemming.
De volgende dag kwamen er veel dwergen naar het slot en vierden een groot feest.
De dag daarna kwam het mannetje terug om de graaf te bedanken. Hij had 3 cadeaus bij zich: een zwaard, een salamanderlaken en een ring met een rode steen, waarin een leeuw was gesneden. De graaf (en zijn nakomelingen) moesten deze giften goed bewaren. Zolang de drie bij elkaar blijven, zal het goed gaan met het graafschap. Gaat een van de drie verloren, dan brengt dat ongeluk en ruzie over het grafelijke huis.
Op een gegeven moment, Graaf Jobst en zijn broer regeerden samen, gingen zwaard en salamanderlaken verloren. De broers werden het oneens en het werd oorlog in het graafschap.
De laatste graaf van Hoya heeft men de ring meegegeven in zijn graf.
Tot zover het sprookje.
We zijn in Hoya aan de Weser. Van het grafelijke slot, oorspronkelijk uit 1213, resteren alleen een deel uit de 19e eeuw en een klein stukje middeleeuws. In de loop der jaren is het slot meerdere keren belaagd, verwoest en weer opnieuw opgebouwd. Nu is de gemeente Hoya eigenaar en er wordt gerenoveerd.
Even verderop in het stadje de Martinkerk, nu kultuurcentrum. Als we staan te kijken, biedt iemand ons aan om binnen te kijken. Hij vertelt ook over de geschiedenis van de kerk. De eerste kerk stamde uit de 11e eeuw. Hij werd gebouwd door een graaf van Hoya voor zijn dochter Catharina, die abdis was van een klooster. Ze reisde veel en papa vond dat er, als ze in Hoya was, een kerk (passend bij haar voornaamheid) voor haar moest zijn.
De huidige kerk is uit 1750. Het interieur is bewaard, ook in het kultuurcentrum. Bij de laatste restauratie zijn er wandschilderingen tevoorschijn gekomen. In de kerk wapenschilden van de voornaamste burgers van de stad: een boerenfamilie, iemand van de keizerlijke posterijen, een rechter etc.
Verder in de stad: een “Rittergut” – het landgoed van de familie Von Behr, een oude Nedersaksische adellijke familie, die sinds 1325 hier het Rittergut in eigendom heeft. Vaak in oorlogen verwoest en weer opgebouwd is het huidige gebouw van 1765.
Erg mooi is ook de neogotische Grundschule (1864-1865) en de voormalige apotheek, gebouwd in 1658. Zoals zoveel van dit soort vakwerkhuizen ook hier een Bijbeltekst of zegenbede.
Tijdens het rijden naar de CP “Weserblick” bij Hoya, stond er weer een was in het tonnetje. Onderweg zagen we ineens op een vreemde plek in het dashboard een lampje branden. Terwijl ik na aankomst de was spoelde, schroefde Paul het dashboard open om het lampje weer op zijn plek vast te zetten.
Geschreven door Arendien-en-Paul
Al 2 reacties bij dit reisverslag
Ik ben benieuwd wat het volgende sprookje is. Wat is Duitsland toch mooi en gevarieerd.
Magda 2021-07-04 11:41:05
Ik ben benieuwd waar dat lampje nou voor brandde. Wat een verhalen!
Joanne 2021-07-04 14:46:17
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
