Vanmorgen pakten we de fiets naar Sundsvall. We liepen een rondje door de stad, waarvan het stenen centrum in het begin van de 19e eeuw is gebouwd. In 1888 werd de houten stad verwoest door een brand. Het toenmalige stationsgebouw was een van de weinige gebouwen die bleef staan.
Na de lunch, het was intussen gaan regenen, rijden we naar Svartvik. Hier weten we een adres, waar we een gasfles kunnen laten vullen.
Vlakbij is een parkeerterrein waar we de nacht blijven staan.
Aan de hele kust rond Sundsvall was veel houtindustrie. Bomen kwamen over de rivieren aan en werden dan hier gezaagd en verder verwerkt, zowel in timmerwerkplaatsen als (later) in de papierindustrie. Svartvik was een van die plaatsen.
Een deel van de industriele gebouwen zijn hier bewaard en gerestaureerd. De directeurswoning is een plaatje. Opvallend is de grote kegelbaan in de tuin. Rond het complex foto’s van de oude situatie en verhalen over de mensen op de foto’s.
Op een spoorlijn nog wat oud materieel en een fiets waarmee je je over het spoor kunt verplaatsen. Hij ligt aan een ketting, dus Paul kan er geen meters op maken.
Aan de rand van het terrein een “stakingsmonument”. In 1879 vond de eerste staking in Zweden plaats in het zaagmolendistrict van Sundsvall. Tijdens de recessie verlaagden de werkgevers de lonen, terwijl ze zelf grote leningen hadden gekregen van de staat. Zo’n 5000 arbeiders legden het werk neer. Met militair geweld werd de staking beëindigd. Ondanks dat de arbeiders niet hun gewenste loon van 1878 terugkregen, was dit wel de eerste stap naar arbeidersrechten in Zweden.
Geschreven door Arendien-en-Paul