De levensader ligt (bijna) droog
Marokko, Tassoultante
Na een stop bij de Marjane rijden we door Marrakech om op de weg naar het zuiden (N7) te komen.
Al vrij snel zien we de toppen van de Hoge Atlas door de laaghangende bewolking heen.
De N7 is de doorgaande weg tussen Marrakech en de weg van Agadir naar Ouarzazate, dwars door de Hoge Atlas dus. Het meest spectaculaire deel is die bij de Tizi-n-Test, de laatste pas voor we afdalen naar de Soussvlakte. Vandaag rijden we naar de pas. Achter het restaurantje is een kleine camperplaats, waar we willen blijven staan om morgen vandaar een wandeling naar een top te maken. We hebben vorig jaar gezien dat er een route loopt, maar toen was het erg koud.
Voor we er zijn natuurlijk weer mooie vergezichten op hellingen en dalen. Regelmatig dorpjes tegen de hellingen.
De Atlas (en dan met name het water eruit) is de levensader van Marokko. We zagen het ook in een van de standbeelden op Espace Tamount. Als het regent en als de sneeuw smelt, stroomt het water via rivieren naar zee. Daaruit kunnen akkers en veldjes worden bevloeid. Soms neemt het water echter ook hele stukken grond (met bruggen en wegen) mee.
In een poging om de waterstromen te beheersen en water op te slaan, zijn er in veel rivieren stuwmeren aangelegd. Vandaag passeerden we een van die stuwmeren. Een groot gedeelte stond droog.
Onze leraar-lifter vertelde vorige week dat er de vorige winter rond het dorp waar hij les gaf een paar meter sneeuw was gevallen. Deze winter was er nog maar een paar centimeter gevallen. Geen sneeuw is geen water in de rivieren. Dat zien we bijna overal, waar we rivieren kruisen. Ook nu dus weer in dit stuwmeer.
Aangekomen op de pas, worden we verwezen naar een plekje achter een gebouwtje. Dan staan we uit de wind. Vorig jaar stonden we om dezelfde reden precies aan de andere kant.
Voor ons zet een Duits meisje, dat in haar eentje op haar motor op weg is naar Zuid-Afrika, haar tentje op. We lenen haar onze wollen deken. Ze had niet verwacht dat het in Afrika zo koud zou kunnen zijn. We zitten wel op 2100 m hoogte en op de toppen die we zien, liggen kleine hoopjes sneeuw.
Na het eten, wij deden dat in het restaurantje, drinkt ze ook nog een kop thee bij ons.
Al vrij snel zien we de toppen van de Hoge Atlas door de laaghangende bewolking heen.
De N7 is de doorgaande weg tussen Marrakech en de weg van Agadir naar Ouarzazate, dwars door de Hoge Atlas dus. Het meest spectaculaire deel is die bij de Tizi-n-Test, de laatste pas voor we afdalen naar de Soussvlakte. Vandaag rijden we naar de pas. Achter het restaurantje is een kleine camperplaats, waar we willen blijven staan om morgen vandaar een wandeling naar een top te maken. We hebben vorig jaar gezien dat er een route loopt, maar toen was het erg koud.
Voor we er zijn natuurlijk weer mooie vergezichten op hellingen en dalen. Regelmatig dorpjes tegen de hellingen.
De Atlas (en dan met name het water eruit) is de levensader van Marokko. We zagen het ook in een van de standbeelden op Espace Tamount. Als het regent en als de sneeuw smelt, stroomt het water via rivieren naar zee. Daaruit kunnen akkers en veldjes worden bevloeid. Soms neemt het water echter ook hele stukken grond (met bruggen en wegen) mee.
In een poging om de waterstromen te beheersen en water op te slaan, zijn er in veel rivieren stuwmeren aangelegd. Vandaag passeerden we een van die stuwmeren. Een groot gedeelte stond droog.
Onze leraar-lifter vertelde vorige week dat er de vorige winter rond het dorp waar hij les gaf een paar meter sneeuw was gevallen. Deze winter was er nog maar een paar centimeter gevallen. Geen sneeuw is geen water in de rivieren. Dat zien we bijna overal, waar we rivieren kruisen. Ook nu dus weer in dit stuwmeer.
Aangekomen op de pas, worden we verwezen naar een plekje achter een gebouwtje. Dan staan we uit de wind. Vorig jaar stonden we om dezelfde reden precies aan de andere kant.
Voor ons zet een Duits meisje, dat in haar eentje op haar motor op weg is naar Zuid-Afrika, haar tentje op. We lenen haar onze wollen deken. Ze had niet verwacht dat het in Afrika zo koud zou kunnen zijn. We zitten wel op 2100 m hoogte en op de toppen die we zien, liggen kleine hoopjes sneeuw.
Na het eten, wij deden dat in het restaurantje, drinkt ze ook nog een kop thee bij ons.
Geschreven door Arendien-en-Paul
Geen reacties bij dit reisverslag
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
