Penyal d’Ifac
Spanje, Cullera
Maandag rijden we langs de kust naar Calpe. Vlak daarbij ligt de Penyal d’Ifac, een kalkstenen rots die recht uit zee lijkt op te rijzen. De rots is te beklimmen en van de top moet je een schitterend uitzicht hebben over de Casta Brava en over zee. We vinden een plaatsje voor een paar nachten op camperplaats Mar Y Sol. Het is er druk met veel Nederlanders en Duitsers.
Dinsdagochtend fietsen we richting de rots. In de Salinas, een natuurgebied waar vroeger zout werd gewonnen, zien we flamenco’s. Ertegenover is een Tourist information, waar we binnenlopen voor een kaart van de stad en informatie over de wandeling over de rots. De toegang tot de rots (park naturel) is vrij, maar we moeten ons aanmelden via een website, waarop een aantal gegevens moeten worden ingevuld, o.a. paspoortnummer. Het is in het Spaans, maar ik krijg de Engelse vertaling op papier mee. Paul heeft geen kopie van zijn paspoort op zijn telefoon, dus we fietsen terug naar de camper. Het formulier op tafel en dan op 2 telefoons het geheel doorlopen. Na een aantal stappen kunnen we dan een PDF-je als bevestiging downloaden.
Dan een nieuwe poging. De mevrouw van de VVV had de route aangegeven op de stadsplattegrond.
Bij de ingang wel een poortje, maar geen controle op toegangsbewijzen.
Het eerste deel van de route is goed te lopen: redelijk brede paden en een houten afrastering langs gevaarlijke plekken. We lopen aan de noordwestkant van de "berg". Op een gegeven moment een tunneltje door de rots naar de noordoostkant. Nu is het pad smal en al meteen een ketting aan de rotskant.
Paul heeft nog een trauma van een wandeling bij Zakopane, waar we ook langs kettingen moesten en ik op een gegeven moment weggleed. Met een gekneusde knie moesten we toen nog een paar uur door. Hij heeft zich toen voorgenomen om te stoppen als er kettingen aan te pas komen.
Nu bleef hij dus ook zitten. Ik ging nog een stukje door, maar toen ik een bord tegenkwam met de waarschuwing dat het pad “very dangerous” is, ben ik 725 m voor de top teruggegaan.
Terug op zeeniveau fietsen we naar het centrum van Calpe en zoeken een restaurantje om te lunchen.
Daarna terug naar de camperplaats om plannen te maken voor morgen.
Dinsdagochtend fietsen we richting de rots. In de Salinas, een natuurgebied waar vroeger zout werd gewonnen, zien we flamenco’s. Ertegenover is een Tourist information, waar we binnenlopen voor een kaart van de stad en informatie over de wandeling over de rots. De toegang tot de rots (park naturel) is vrij, maar we moeten ons aanmelden via een website, waarop een aantal gegevens moeten worden ingevuld, o.a. paspoortnummer. Het is in het Spaans, maar ik krijg de Engelse vertaling op papier mee. Paul heeft geen kopie van zijn paspoort op zijn telefoon, dus we fietsen terug naar de camper. Het formulier op tafel en dan op 2 telefoons het geheel doorlopen. Na een aantal stappen kunnen we dan een PDF-je als bevestiging downloaden.
Dan een nieuwe poging. De mevrouw van de VVV had de route aangegeven op de stadsplattegrond.
Bij de ingang wel een poortje, maar geen controle op toegangsbewijzen.
Het eerste deel van de route is goed te lopen: redelijk brede paden en een houten afrastering langs gevaarlijke plekken. We lopen aan de noordwestkant van de "berg". Op een gegeven moment een tunneltje door de rots naar de noordoostkant. Nu is het pad smal en al meteen een ketting aan de rotskant.
Paul heeft nog een trauma van een wandeling bij Zakopane, waar we ook langs kettingen moesten en ik op een gegeven moment weggleed. Met een gekneusde knie moesten we toen nog een paar uur door. Hij heeft zich toen voorgenomen om te stoppen als er kettingen aan te pas komen.
Nu bleef hij dus ook zitten. Ik ging nog een stukje door, maar toen ik een bord tegenkwam met de waarschuwing dat het pad “very dangerous” is, ben ik 725 m voor de top teruggegaan.
Terug op zeeniveau fietsen we naar het centrum van Calpe en zoeken een restaurantje om te lunchen.
Daarna terug naar de camperplaats om plannen te maken voor morgen.
Geschreven door Arendien-en-Paul
Al 1 reacties bij dit reisverslag
Heel verstandig om geen onnodige risico's te lopen op smalle paden. Heb ooit als versteend (durfde letterlijk geen stap meer te verzetten) op een smal bergpaadje gestaan, omdat de aanduiding 'gevaarlijk pad' de verkeerde kant opstond. Dat is de enige keer van mijn leven geweest dat ik echt doodsangsten heb uitgestaan.
Magda 2022-01-23 13:31:58
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
