Vanmorgen om 6.00 uur stond Paul onder de sterrenhemel de gasfles te vervangen. Daarna weer het warme bed in. Het tweede deel van de weg naar Tata is even mooi als de eerste.
Het laatste deel gaat langs een rivierbedding, soms tientallen meters breed. Geen water nu, maar aan de rotsen langs de kant zie je hoe het water kan stromen. Er is ook de laatste tijd wel water geweest, want op sommige plekken waar de weg laag door de bedding gaat, zie je dat er stenen opzij zijn geschoven om het wegdek weer vrij te maken.
Bij Tata kopen we een Marokkaanse gasfles. Veel Marokkaanse flessen hebben een kort schroefdraad en wij hebben lang nodig, dus dat was even zoeken.
Na een verse sinaasappelsap kopen we nog brood en water en dan gaan we door. Vanaf Tata een stukje de 109 en dan de 1803 richting Akka.
Langs de weg zie je regelmatig waarschuwingsborden voor wat er op de weg kan lopen: kinderen, ouderen met een stok, ezels, koeien, geiten, dromedarissen. Langs de 1803 en 1805 gisteren hebben ze een aantal gecombineerd.
Langs de weg afwisselend een stuk berm met bloemen en kale rotsen, soms door water en wind in grillige vormen “geslepen”.
Af en toe een put, waar dieren te drinken krijgen. Paul haalt (met moeite) een emmer water naar boven. Alhoewel de put diep is, is het water niet erg koud.
Bij Akka rijden we weer langs een rivierbedding. Ook hier heeft het water vreemde vormen geslepen in de ondergrond.
Ons doel van vandaag was de camping municipal in Akka. Gemakkelijk te vinden, direct aan de N12.
Alleen beide hekken in de muur zitten op slot. Het keurig aangelegde vlakke terrein is helemaal leeg en we vermoeden dat het nooit open is geweest. Ook bij het hotel ernaast is alles dicht. Als we weer wifi hebben, maar even melden bij de NKCapp.
De gendarmerie verwijst ons naar een hotel of naar Icht. We besluiten door te rijden daarheen. 80 km over de N12: een uur rijden. Nu zien we weer zandduinen tegen de rotsen.
Geschreven door Arendien-en-Paul