Voetafdruk
Albanië, Lushnja
Jaren geleden zagen we in de Cevennen de pootafdruk van een dinosaurus vandaag de voetafdruk van een Bektashi heilige. Daarover straks meer.
Gisteren reden we van Berat naar het noorden. Ergens onderweg dronken we (=Paul) koffie. Opeens komt er een jongeman het terras opstappen en vraagt in het Nederlands hoe we Albanië vinden. “Prachtig, maar hoe komt het dat jij zo goed Nederlands kent?” Hij woont en werkt in Nederland. Als hij hoort dat wij uit Oegstgeest (bij Leiden) komen, vertelt hij dat hij in Leiden bij pannenkoekenhuis Oudt Leyden heeft gewerkt. Nu woont en werkt hij in Roermond. Hij zag het Nederlandse kenteken en vindt het leuk dat Nederlanders naar Albanië komen. Zijn ouders wonen in het dorp en daar is hij nu op bezoek.
We staan op een camping achter een hotel aan de drukke doorgaande route tussen Durrës en Shkoder.
Vandaag pakten we de fiets naar Krujë. Dit is de stad van Skanderbeg, de nationale volksheld van Albanië. In de 15e eeuw hield hij vanuit zijn kasteel 35 jaar stand tegen de oprukkende Turken. Na zijn overlijden in 1470 capituleerde het Albanese leger. En werd Albanië tot 1912 Ottomaans.
Het kasteel is weer meer dan een fort. Het lijkt meer op een ommuurde stad met kerken, moskeeën en huizen. We zagen op de begraafplaats een prachtig versierde tombe. Ernaast weer een Bektashi Tekke en aan de andere kant de ruïnes van een kerk.
Krujë is een bergstadje. De weg ernaar toe heeft dus flinke hellingen (met haarspelden). Halverwege het steile deel van een helling staat een klein gebouwtje langs de weg. We worden verwelkomt door een man die ons meteen vertelt dat dit een Bektashi moskee is. Bektashi die liberale stroming, hielp ik Paul herinneren. De man herkende het woord liberaal en werd meteen enthousiast. Liberaal: moslim, christen, orthodox – iedereen gelooft in dezelfde ene god, dus dat is voor een Bektashi prima.
In de moskee een stuk steen met een voetafdruk. Die is van Sari Saltik, een legendarische 13e eeuwse Turkse derwish, die als heilige wordt vereerd door de Bektashi in de Balkan. Nadat hij in Krujë een opdracht had vervuld, liet hij zijn voetafdruk achter als symbool van wat hij had bereikt.
De man vertelde er enthousiast over. Schitterend. Gelukkig hing er een briefje met het verhaal in het Engels, zodat we ook begrepen wat hij vertelde.
Bij het afscheid kregen we een snoepje en vond hij het leuk om met mij op de foto te gaan bij de moskee. Sloeg meteen zijn arm om me heen.
Morgen gaan we verder naar Montenegro.
Gisteren reden we van Berat naar het noorden. Ergens onderweg dronken we (=Paul) koffie. Opeens komt er een jongeman het terras opstappen en vraagt in het Nederlands hoe we Albanië vinden. “Prachtig, maar hoe komt het dat jij zo goed Nederlands kent?” Hij woont en werkt in Nederland. Als hij hoort dat wij uit Oegstgeest (bij Leiden) komen, vertelt hij dat hij in Leiden bij pannenkoekenhuis Oudt Leyden heeft gewerkt. Nu woont en werkt hij in Roermond. Hij zag het Nederlandse kenteken en vindt het leuk dat Nederlanders naar Albanië komen. Zijn ouders wonen in het dorp en daar is hij nu op bezoek.
We staan op een camping achter een hotel aan de drukke doorgaande route tussen Durrës en Shkoder.
Vandaag pakten we de fiets naar Krujë. Dit is de stad van Skanderbeg, de nationale volksheld van Albanië. In de 15e eeuw hield hij vanuit zijn kasteel 35 jaar stand tegen de oprukkende Turken. Na zijn overlijden in 1470 capituleerde het Albanese leger. En werd Albanië tot 1912 Ottomaans.
Het kasteel is weer meer dan een fort. Het lijkt meer op een ommuurde stad met kerken, moskeeën en huizen. We zagen op de begraafplaats een prachtig versierde tombe. Ernaast weer een Bektashi Tekke en aan de andere kant de ruïnes van een kerk.
Krujë is een bergstadje. De weg ernaar toe heeft dus flinke hellingen (met haarspelden). Halverwege het steile deel van een helling staat een klein gebouwtje langs de weg. We worden verwelkomt door een man die ons meteen vertelt dat dit een Bektashi moskee is. Bektashi die liberale stroming, hielp ik Paul herinneren. De man herkende het woord liberaal en werd meteen enthousiast. Liberaal: moslim, christen, orthodox – iedereen gelooft in dezelfde ene god, dus dat is voor een Bektashi prima.
In de moskee een stuk steen met een voetafdruk. Die is van Sari Saltik, een legendarische 13e eeuwse Turkse derwish, die als heilige wordt vereerd door de Bektashi in de Balkan. Nadat hij in Krujë een opdracht had vervuld, liet hij zijn voetafdruk achter als symbool van wat hij had bereikt.
De man vertelde er enthousiast over. Schitterend. Gelukkig hing er een briefje met het verhaal in het Engels, zodat we ook begrepen wat hij vertelde.
Bij het afscheid kregen we een snoepje en vond hij het leuk om met mij op de foto te gaan bij de moskee. Sloeg meteen zijn arm om me heen.
Morgen gaan we verder naar Montenegro.
Geschreven door Arendien-en-Paul
Geen reacties bij dit reisverslag
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
