Wadlopen
Nederland, Het Hogeland
Vanmorgen om 6.45 uur melden we ons bij de receptie van het Wadloopcentrum. We konden aan de overkant in het restaurant wachten op onze gids, die de groep om 7.15 uur zou ophalen.
Wij zouden met hem mee kunnen rijden naar de plaats waar we het wad op gingen.
Om kwart over zeven reed de rij autos een kilometer of 5 verderop, waar we met een groep van 50 personen de dijk overgingen.
Er zijn in deze buurt 3 dijken: van buiten naar binnen: waker, slaper en dromer genoemd. De binnenste is de oudste. Als er na verloop van jaren weer kwelder was drooggevallen, werd er een nieuwe dijk aangelegd.
Direct buiten de dijk groeit er gras, waarop schapen en koeien grazen. Verderop zien we zoutminnende planten, zoals zeekraal, zeeaster en lamsoor. Lamsoor is niet eetbaar, in tegenstelling tot zeeaster, waarvan de geoogste bladeren in de groentekraam dan weer lamsoren worden genoemd.
Dan volgt de modder. Erdoorheen lopen gaat (voor mij) schaatsend het gemakkelijkst. Dan komen we in het water op een hardere ondergrond. We zien schelpenbanken en diepere geulen waar water stroomt. Boven ons mooie witte wolken die weerspiegelen in het water. Naast krabbepantsers vindt de gids een grotere levende krab.
Na 7-8 km zijn we terug in de modder en dan weer op de dijk. Voeten afspoelen in een sloot, afdrogen en droge sokken en schoenen aan. Dan terug in de auto naar het dorp.
’s Middags leveren we onze waardebon in voor koffie/thee met appelgebak. We lopen binnen bij het bezoekerscentrum van Groninger Landschap en zien een filmpje over het wad en zijn (tijdelijke) bewoners.
De Petruskerk is ook open. In tegenstelling tot de kerk van Leermens is dit een “rijke” kerk met veel houtsnijwerk en een “herenbank”.
Wij zouden met hem mee kunnen rijden naar de plaats waar we het wad op gingen.
Om kwart over zeven reed de rij autos een kilometer of 5 verderop, waar we met een groep van 50 personen de dijk overgingen.
Er zijn in deze buurt 3 dijken: van buiten naar binnen: waker, slaper en dromer genoemd. De binnenste is de oudste. Als er na verloop van jaren weer kwelder was drooggevallen, werd er een nieuwe dijk aangelegd.
Direct buiten de dijk groeit er gras, waarop schapen en koeien grazen. Verderop zien we zoutminnende planten, zoals zeekraal, zeeaster en lamsoor. Lamsoor is niet eetbaar, in tegenstelling tot zeeaster, waarvan de geoogste bladeren in de groentekraam dan weer lamsoren worden genoemd.
Dan volgt de modder. Erdoorheen lopen gaat (voor mij) schaatsend het gemakkelijkst. Dan komen we in het water op een hardere ondergrond. We zien schelpenbanken en diepere geulen waar water stroomt. Boven ons mooie witte wolken die weerspiegelen in het water. Naast krabbepantsers vindt de gids een grotere levende krab.
Na 7-8 km zijn we terug in de modder en dan weer op de dijk. Voeten afspoelen in een sloot, afdrogen en droge sokken en schoenen aan. Dan terug in de auto naar het dorp.
’s Middags leveren we onze waardebon in voor koffie/thee met appelgebak. We lopen binnen bij het bezoekerscentrum van Groninger Landschap en zien een filmpje over het wad en zijn (tijdelijke) bewoners.
De Petruskerk is ook open. In tegenstelling tot de kerk van Leermens is dit een “rijke” kerk met veel houtsnijwerk en een “herenbank”.
Geschreven door Arendien-en-Paul
Geen reacties bij dit reisverslag
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
