We lagen nog in bed toen we al de eerste ezels weer hoorden komen. Het geluid van tonnen die op hun ruggen tegen elkaar tikken, klinkt als het geluid van trommels. Wanneer de tonnen gevuld zijn met water weten ze zelf de weg terug naar huis.
Gisteren toen we van Moulay Idriss naar onze parkeerplaats reden, zagen we in een flits Volubilis naast ons. Negen jaar geleden hebben we hier een halve dag rondgelopen, dus erheen hoeven we niet meer. Vanmorgen reden we een stukje terug om nog wel een paar foto’s te maken.
Maar niet voordat Paul zijn koffie heeft gehaald bij de koffiewagen. Voor het aanbod om het pijpje kif mee te roken, bedankte hij.
Na de droogte van de Hoge Atlas en de rand van de woestijn is het een verademing om weer groene velden te zien. Vaak zien we er mensen in werken. Ezels trekken een ploeg op een akker of karren langs de weg.
We rijden naar Tanger, een stad die we in al onze reizen naar Marokko nog nooit hebben gezien.
Als we er zijn uitgekeken, nemen we de boot terug naar Europa.
We zijn van plan om via de N2 van zuid naar noord door Portugal te reizen. Dat moet een hele mooie route zijn.
Vannacht staan we op een parkeerplaats aan de kust, een stukje voorbij de Grotten van Hercules.
Af en toe komen er dromedarissen voorbij met kinderen erop. Papa en/of mama loopt er vaak naast te filmen.
De zon zakt weer mooi in zee.
Geschreven door Arendien-en-Paul