Weer de Atlas door
Marokko, Lkheng
Vanmorgen vertrokken we naar het noorden. Pauls hart gaat sneller kloppen. Er is een rallye gaande met oude Renaultjes 4. We komen er veel tegen. Alle wagens hebben een nummer op een portier. Het hoogste nummer wat we zien is 1749.
Voorbij de Tunnel de Legionnaire, een tunnel die in 1927 is uitgehakt door het vreemdelingenlegioen om een route naar het zuiden te krijgen, stoppen we bij een restaurantje voor ons sapje. Als we op het terras zitten, wenst iemand ons goedemiddag. Hij blijkt de eigenaar, die 24 jaar in Utrecht heeft gewerkt als loodgieter en spaarde. Samen met zijn zus, die in Duitsland werkt, is hij dit restaurant begonnen. Hij wil ook kamers gaan verhuren, maar daarvoor is de vergunning nog niet rond. Het restaurant, Imane, is vernoemd naar zijn in 2017 in Errachidia geboren dochter, die zwaar gehandicapt is en in Nederland wordt verzorgd. Wij vermoeden in een instelling. Zijn vrouw woont natuurlijk dan ook in Nederland.
De sneeuwslagbomen zijn open, dus ook de Tizni Tagalm (1907m) is toegankelijk. Ze zijn de weg aan het vernieuwen, 4-baans aan het maken, maar nu moet alles nog over 2 banen. Soms dus even wachten tot een langzame vrachtwagen kan worden ingehaald.
Een deel van de route gaat langs de Oued Ziz, waarin regelmatig water staat en stroomt. In dit deel van de Hoge Atlas is het dus iets minder droog. We zien regelmatig boomgaarden.
We gaan naar de camping in Midelt, een stad die iets heeft met appels. Nadat we een plekje hebben gevonden, lopen we even de stad in. We vinden een heel gezellig winkelstraatje.
Voorbij de Tunnel de Legionnaire, een tunnel die in 1927 is uitgehakt door het vreemdelingenlegioen om een route naar het zuiden te krijgen, stoppen we bij een restaurantje voor ons sapje. Als we op het terras zitten, wenst iemand ons goedemiddag. Hij blijkt de eigenaar, die 24 jaar in Utrecht heeft gewerkt als loodgieter en spaarde. Samen met zijn zus, die in Duitsland werkt, is hij dit restaurant begonnen. Hij wil ook kamers gaan verhuren, maar daarvoor is de vergunning nog niet rond. Het restaurant, Imane, is vernoemd naar zijn in 2017 in Errachidia geboren dochter, die zwaar gehandicapt is en in Nederland wordt verzorgd. Wij vermoeden in een instelling. Zijn vrouw woont natuurlijk dan ook in Nederland.
De sneeuwslagbomen zijn open, dus ook de Tizni Tagalm (1907m) is toegankelijk. Ze zijn de weg aan het vernieuwen, 4-baans aan het maken, maar nu moet alles nog over 2 banen. Soms dus even wachten tot een langzame vrachtwagen kan worden ingehaald.
Een deel van de route gaat langs de Oued Ziz, waarin regelmatig water staat en stroomt. In dit deel van de Hoge Atlas is het dus iets minder droog. We zien regelmatig boomgaarden.
We gaan naar de camping in Midelt, een stad die iets heeft met appels. Nadat we een plekje hebben gevonden, lopen we even de stad in. We vinden een heel gezellig winkelstraatje.
Geschreven door Arendien-en-Paul
Al 1 reacties bij dit reisverslag
Nostalgie: die Renault 4's! Enig.
Magda 2024-03-01 13:13:23
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
