Nadat we vanmorgen vissers met hun hengels zagen uitvaren, wandelden we naar het dorp voor een boodschap.
Dan gaan we naar Nurmes, een stadje aan de noordkant van het Pielinen-meer.
In 1855 besloot ene Jeger Bombin in Suojärvi (nu Russisch Karelië) een heel groot huis te bouwen voor zijn enige zoon Dimitri Jegerow. Dat gebeurde met ronde balken en zonder dat er iets van ijzer werd gebruikt. Het belangrijkste gereedschap was de bijl.
Bij het overlijden van Dimitri braken zijn 5 zoons het huis af om het hout te verdelen.
Na de tweede wereldoorlog werden Karelische vluchtelingen uit Suojärvi in de buurt van Pieninen gehuisvest. In de jaren 60 werd er in hun vereniging gesproken over het nieuw bouwen van een Bombahuis. Toen de gemeente Nurmes een stuk land ter beschikking stelde en het project wilde ondersteunen, ging de bouw van start. Naast het Bombahuis wilde de vereniging een heel Karelisch dorp bouwen.
Toen het Bombahuis af was, bleek het een grote toeristische trekpleister te zijn. Er kwamen dan ook snel andere gebouwen bij, waaronder een kleine orthodoxe kerk. Later kwam er een hotel bij dat na nog een aantal jaren alle gebouwen overnam. De meeste ervan worden nu gebruikt als hotelkamer.
In het Bombahuis zit een restaurant en boven is er een tentoonstelling van foto’s, tekeningen en getekende portretten uit Suojärvi. Nog een verdieping hoger is er allerlei oud gereedschap te zien; iets van de kleding en borduurwerk. Dezelfde symbolen komen ook terug in het breiwerk (sokken, truien).
Bijzonder aan de bouw (naast de houtverbindingen) zijn de versieringen rond de ramen en op de luiken.
Na Bomba rijden we aan de noordkant Nurmes uit. We staan nu op het eind van een doodlopende weg tussen 2 meren. Omdat er een brug verdwenen is, houdt de weg op. Aan de overkant van het verbindingswater is net zo’n weg.
De korte broeken gaan aan voor we buiten gaan zitten. Om het behaaglijk te hebben, moeten we mee schuiven met de zon.
Geschreven door Arendien-en-Paul