Gisteren passeerden we de Litouwse grens. En meteen moest de klok een uur vooruit. We hadden dus een dag van 23 uur. Als we van Finland naar Zweden gaan, krijgen we hem terug in een 25-urige dag.
Voor het eerst zien we koolzaad bloeien.
We rijden naar Kaunas, de tweede stad van Litouwen op de plaats waar de rivier de Neris uitkomt in de Nemunas (Memel). Verderop wordt dit de grensrivier met de Russische enclave Kaliningrad.
Vanuit de camper kijken we uit op de Nemunas. Voor ons in de uiterwaarden zitten vissers.
Op het punt dat de rivieren samenkomen werd midden 14e eeuw een stenen kasteel gebouwd als verdedigingswerk tegen de Teutoonse (Duitse) orde, die het na een belegering van een aantal maanden het jaar erop totaal vernietigde.
Begin 15e eeuw bouwde Groothertog Vytautas een nieuw kasteel met 4 torens. Een ervan is gerestaureerd, eentje staat er nog half. De andere twee zijn verzwolgen door de rivier de Neris.
Vanaf het kasteel zwerven we vandaag door de stad. In het oudste deel veel kerken. De oudste is de Vytautas de Grote kerk, rond 1400 gebouwd door Vytautas als dank dat hij een bijna verdrinking na een strijd met de Tataren overleefde. De kerk staat hoog op de oever van de Nemunas.
Voor het gebouw waar Ladislas Starewitch (1882- 1965) zijn eerste films maakte, staan poppen van de krekel en de mier, de krekel met viool. LS was de eerste die grote poppenanimatiefilms maakte.
In de hoofdstraat hangt tussen de bomen een spiraal (Life Interrupted) een Gedenkteken voor Jan Zwartendijk, Philipsman en de Nederlandse honorair consul in Kaunas, die aan het begin van de oorlog duizenden Litouwse en Poolse joden redde door hen te voorzien van een visum voor Curacao (tevens een laissez passez door Duits en Russisch gebied).
Voor het hele verhaal: lees “De Rechtvaardigen” van Jan Brokken.
Een goede afsluiting van 5 mei 2023.
Geschreven door Arendien-en-Paul