Matera
Italië, Matera
We hebben besloten om Napels over te slaan en eerst door te gaan naar de hak. Daarom gingen we ook van het nationaal park naar Troia. Gisterochtend reden we van Troia naar Matera, bekend om zijn grotwoningen en rotskerken.
Matera ligt aan de rand van een diep ravijn. Al sinds de prehistorie hebben mensen in de zachte tufsteen grotten gemaakt om in te wonen. Vanaf Matera Sassi (de benedenstad met grotwoningen) zie je nog de grotten in de helling aan de overkant van de Gravina.
Gistermiddag en vanmorgen wandelden we rond in Sassi.
De grotwoningen werden bewoond tot de jaren 50 /60 van de vorige eeuw. De erbarmelijke leefomstandigheden werden beschreven door Carlo Levi in “Christus ging Eboli voorbij”. Dit was de aanleiding voor de overheid om in te grijpen en grotwoningen onbewoonbaar te verklaren.
Een deel van de woningen is gerenoveerd en wordt nu gebruikt als winkeltje, atelier of weer als woonhuis.
De huizen zijn gebouwd in en tegen de hellingen. Het is een doolhof van smalle straatjes, vaak verbonden door trappen. Het dak van de ene woning vormt de straat voor een andere.
Sinds 1993 staat Matera op de werelderfgoedlijst van Unesco. Dit vooral vanwege het watersysteem dat er is/was. Regenwater wordt opgevangen en verzamelt in ondergrondse opslagplaatsen (citernes, hier palombaro genaamd) en vandaaruit stroomt het weer via ondergrondse kanalen naar de woonhuizen. We hebben een zo’n systeem bekeken.
We lopen een aantal kerken binnen. Petrus en Paulus (13e-14e eeuw) staat op de rand van de stad. De beschilderde houten plafonds zijn 17e eeuws.
In de 16e eeuwse kapel van St Antonius staan rond het beeld van de heilige reliëfs, die de wonderen van Antonius verbeelden. We kennen niet de wonderen die aan hem toe worden geschreven, maar het beeld waarop een kind in een kookpan wordt gedaan, vinden we nogal luguber.
De kerk van St Maria di Idriss en San Giovanni in Monterrone waren oorspronkelijk twee kerken die in de rotsen waren uitgehakt. Je loopt nu door van de een in de ander. In beide kerken nog wat restanten van fresco’s.
Liepen we gisteren in de wijk Sasso Caveosa, vanmorgen gingen we naar Sasso Bariano.
Vanaf de parkeerplaats waar we vannacht stonden, langs het Castello Tramontana naar een groot plein. De boom met mooie bloemen blijkt een granaatappel te zijn. De bloemknop heeft al dezelfde vorm als de vrucht.
Aan het begin van een straatje de “Space Elephant” (1980) van Salvador Dali. Later zien we nog een beeld van een neushoorn. We komen er niet dicht genoeg bij om te zien of er een bordje bij staat, maar het zou ook best van Dali kunnen zijn.
De S Giovanni Battista (13e eeuw) heeft een gemetseld plafond. In de 17e eeuw was de kerk in zo’n slechte staat dat hij voor een groot deel opnieuw is opgebouwd. Het fresco van Santa Maria la Nova stamt misschien nog uit de voorganger van de S Giovanni, de gelijknamige kerk die in de 13e eeuw door Benedictijner nonnen werd gebouwd.
Onderweg naar boven komen we langs een winkeltje met keramiek. De uitbater vertelt dat hij de kunstenaar is. Hij laat een CV (in het Engels) lezen van een Biënnale, waar hij geëxposeerd heeft. In het plafond van zijn grotwinkeltje heeft hij o.a. Lente (Primavera) uitgehakt.
Vanuit de San Augustina, weer op de rand van het ravijn, kan je naar binnen in de 15e eeuwse grotkerk San Giuliano. Hier zijn nog prachtige fresco’s (16e, 17e eeuw) te zien.
We wandelen terug naar de camper om te lunchen. (Brood hebben we ondertussen gekocht) Daarna rijden we naar de kust. Bij Metaponto kunnen we op een camping weer eens lekker het zweet van de afgelopen dagen van ons afspoelen.
Matera ligt aan de rand van een diep ravijn. Al sinds de prehistorie hebben mensen in de zachte tufsteen grotten gemaakt om in te wonen. Vanaf Matera Sassi (de benedenstad met grotwoningen) zie je nog de grotten in de helling aan de overkant van de Gravina.
Gistermiddag en vanmorgen wandelden we rond in Sassi.
De grotwoningen werden bewoond tot de jaren 50 /60 van de vorige eeuw. De erbarmelijke leefomstandigheden werden beschreven door Carlo Levi in “Christus ging Eboli voorbij”. Dit was de aanleiding voor de overheid om in te grijpen en grotwoningen onbewoonbaar te verklaren.
Een deel van de woningen is gerenoveerd en wordt nu gebruikt als winkeltje, atelier of weer als woonhuis.
De huizen zijn gebouwd in en tegen de hellingen. Het is een doolhof van smalle straatjes, vaak verbonden door trappen. Het dak van de ene woning vormt de straat voor een andere.
Sinds 1993 staat Matera op de werelderfgoedlijst van Unesco. Dit vooral vanwege het watersysteem dat er is/was. Regenwater wordt opgevangen en verzamelt in ondergrondse opslagplaatsen (citernes, hier palombaro genaamd) en vandaaruit stroomt het weer via ondergrondse kanalen naar de woonhuizen. We hebben een zo’n systeem bekeken.
We lopen een aantal kerken binnen. Petrus en Paulus (13e-14e eeuw) staat op de rand van de stad. De beschilderde houten plafonds zijn 17e eeuws.
In de 16e eeuwse kapel van St Antonius staan rond het beeld van de heilige reliëfs, die de wonderen van Antonius verbeelden. We kennen niet de wonderen die aan hem toe worden geschreven, maar het beeld waarop een kind in een kookpan wordt gedaan, vinden we nogal luguber.
De kerk van St Maria di Idriss en San Giovanni in Monterrone waren oorspronkelijk twee kerken die in de rotsen waren uitgehakt. Je loopt nu door van de een in de ander. In beide kerken nog wat restanten van fresco’s.
Liepen we gisteren in de wijk Sasso Caveosa, vanmorgen gingen we naar Sasso Bariano.
Vanaf de parkeerplaats waar we vannacht stonden, langs het Castello Tramontana naar een groot plein. De boom met mooie bloemen blijkt een granaatappel te zijn. De bloemknop heeft al dezelfde vorm als de vrucht.
Aan het begin van een straatje de “Space Elephant” (1980) van Salvador Dali. Later zien we nog een beeld van een neushoorn. We komen er niet dicht genoeg bij om te zien of er een bordje bij staat, maar het zou ook best van Dali kunnen zijn.
De S Giovanni Battista (13e eeuw) heeft een gemetseld plafond. In de 17e eeuw was de kerk in zo’n slechte staat dat hij voor een groot deel opnieuw is opgebouwd. Het fresco van Santa Maria la Nova stamt misschien nog uit de voorganger van de S Giovanni, de gelijknamige kerk die in de 13e eeuw door Benedictijner nonnen werd gebouwd.
Onderweg naar boven komen we langs een winkeltje met keramiek. De uitbater vertelt dat hij de kunstenaar is. Hij laat een CV (in het Engels) lezen van een Biënnale, waar hij geëxposeerd heeft. In het plafond van zijn grotwinkeltje heeft hij o.a. Lente (Primavera) uitgehakt.
Vanuit de San Augustina, weer op de rand van het ravijn, kan je naar binnen in de 15e eeuwse grotkerk San Giuliano. Hier zijn nog prachtige fresco’s (16e, 17e eeuw) te zien.
We wandelen terug naar de camper om te lunchen. (Brood hebben we ondertussen gekocht) Daarna rijden we naar de kust. Bij Metaponto kunnen we op een camping weer eens lekker het zweet van de afgelopen dagen van ons afspoelen.
Geschreven door Arendien-en-Paul
Al 1 reacties bij dit reisverslag
Wat een interessante en mooie plaatsen!
Magda 2022-06-20 16:09:32
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
