Zaterdagmiddag fietsen we naar het begin van het natuurgebied ten zuiden van Peñíscola, het Parc Naturel de la Serra d’Irta. Een stukje over de parkgrens op een steile klif staat een toren, waar we willen kijken.
Niet bekend is of deze wachttoren (Torre Badum) hoorde bij de burcht van Peñíscola of bij een andere burcht in de buurt. Wij vinden het opvallend dat er geen deur in zit. Alleen ergens bovenin zit een luik.
Tegenover de zijweg (deels onverhard) naar de toren, zien we 2 waterputten. We zijn dan al weer in de buurt van Peñíscola.
Na ons kerstdiner buiken we kijkend naar het journaal uit met koffie/thee en kerstbonbons.
Zondagmiddag fietsen we naar het stadje Peñíscola, met het paleis van Papa Luna. Gebouwd tussen 1294 en 1307 door de Orde van de Tempeliers op wat daarvoor een Arabisch citadel was. Het werd dus een combinatie van een klooster en een burcht. De laatste burcht die deze orde bouwde, want in 1307 werd de orde verboden door de Spaanse koning, de monniken gearresteerd en de bezittingen werden door de staat (de koning) overgenomen.
Een goede eeuw later waren er binnen de katholieke kerk een paar pauzen. De paus zetelde in Avignon (Frankrijk), omdat Rome te onveilig was. Toen hij overleed werd er zowel in Rome als in Avignon een opvolger gekozen. Een van hen was Benedictus XXIII ook wel Papa Luna genaamd.
In 1411 maakte hij van Castell Peñíscola zijn zetel. Hij bleef er tot zijn dood in 1423. Al die tijd er van overtuigd dat hij wettelijk was verkozen, dus strijdend met de pauzen in Rome. Hij werd begraven in de kerk, binnen de muren van het kasteel.
Vanaf het dak is er een prachtig uitzicht op de haven en de daken van de huizen, die tegen het kasteel zijn aangebouwd. Aan een van de zeekanten een artillerie park, waarin nu op de bolwerken een paar kanonnen staan. In de tijd van de tempeliers en Papa Luna stonden er ballista (katapult). In een van de geïllustreerde boeken in de vitrines een afbeelding van vechtende (Jeruzalem veroverende?)Tempeliers.
Vandaag was het wasdag. Zon, wind, onze waslijn en die van onze Noorse buurman (en zijn wasknijpers) maakten dat aan het eind van de middag alles weer droog in de kastjes lag.
Geschreven door Arendien-en-Paul