Een goede vriendin adviseerde om langs Worpswede te gaan, als we in Noord-Duitsland waren. Vanmorgen reden we erheen. Onderweg een stop bij de Lidl. De blauwe regenjas (Leiden Marathon Crew) was al nat geworden tijdens het legen van ons vuile water en vullen van de watertank. Ik deed dus de oranje aan. Paul maakte een foto en wilde als bijschrift “Ze weet nog niet dat Nederland uitgeschakeld is”. (EK voetbal 2021)
Tijdens onze lunch op het parkeerterrein van Worpswede werd het droog. Paul nam zelfs de gok om zonder regenjas of paraplu het dorp in te gaan.
Op verschillende plaatsen in het dorp staan beelden. Langs de straten, maar ook in tuinen van musea en galeries. Toen bij een galerie aan de overkant van de straat ook wat beelden tussen de grazende schapen stonden, grapten we: “je moet ze toch ergens laten, als je ze niet verkoopt”.
Verder een aantal mooie gebouwen en wat tegenvallers, zoals het stationsgebouw uit 1910 in art- nouveau stijl. Omgeven door parasols en windschermen als gebouw nauwelijks te zien. Ook van de inrichting was niets te zien.
De Zionskerk was tot nader order gesloten voor bezoekers, dus daar konden we alleen omheen lopen. En toen kwam er natuurlijk net een bui over. We vluchten dus weer naar een terrasje.
Daarvoor hadden we wel al het huis gezien, waar in 1884 de dochter des huizes een kunst-student uitnodigde. Dit was het begin van Worpswede als kunstenaarsdorp.
Hoogtepunten waren de Kaasstolp (die Käseglocke), een rond huis in het bos. In 1926 gebouwd door Edwin Koenemann, naar een model van de Berlijner architect Bruno Taut. De tuinpoort zat op slot en door de struiken zagen we steeds maar stukjes van het huis. Op een muurtje staand, kon ik over de struiken kijken (en een foto maken).
Iets verderop het “Hoetger Ensemble” bestaande uit 3 delen: Kaffee Worpswede, Grosse Kunstschau en Logierhaus. Naar binnen konden we nergens, maar de buitenkant was al mooi. Volgens de folder representeert het complex een van de weinige expressionistische gebouwen van Duitsland.
Na onze wandeling door het dorp reden we naar een cp in Grasberg, 6 kilometer verderop. We staan hier onder zoemende lindes.
Geschreven door Arendien-en-Paul