Op de camping vond Paul een foldertje met 3 fietsroutes in de omgeving: Door het Huntedal, door het bos of naar het veen. Wij besluiten om de laatste te gaan fietsen.
Vlak bij de camping zien we wel de bordjes van de Huntetal-route, maar niet van de andere twee.
Er is wel een andere route, waar het woord “Moor” in staat, dus we besluiten die te volgen. Na een kilometer of 20 komen we in een dorpje, dat ook op het kaartje in de folder staat. Het ligt wel op onze route, maar het Goldenstedter Moor waar we de route voor kozen, hadden we niet gezien. We openen Google Maps maar eens en vragen de route naar het “Haus im Moor”, het bezoekerscentrum. Een stukje terug en dan een zandweg in. Zo komen we er.
Het Goldenstedter Moor ligt aan de noordwest rand van het grootste aaneengesloten veengebied in Duitsland (Diepholzer Moorniederung).
Het Goldenstedter deel is natuurgebied, waar men probeert weer veen te laten groeien. De waterstand is dus omhoog gebracht.
In het veen begint het wollegras net te bloeien rond de vennen. Ook de dopheide bloeit. De zonnedauw moet hier ook groeien, maar die hebben we niet gezien. Niet zo verwonderlijk, het is een klein plantje en wij moesten op de vlonders blijven. Ook vogels en insecten zagen we nauwelijks.
Bij “Moor” denken we aan het lied de Moorsoldaten (Veensoldaten), geschreven in een van de strafkampen in het veengebied in Emsland. Tegenstanders van het naziregime werden als dwangarbeider ingezet om het veen te ontginnen. Het lied werd in Nazi-Duitsland meteen verboden.
Vanavond Nederland-Tsjechië. We eten weer met het bord op schoot voor de televisie.
Geschreven door Arendien-en-Paul