Blauwe rotsen
Marokko, Tafraout
Vanmorgen gingen we opnieuw naar de Blauwe Rotsen (oftewel de gekleurde rotsen), op de fiets deze keer. Een rondje van een kilometer of 25, waarvan 10 op gravel.
Nog voor we de gravelweg opgingen in een tuin naast de weg een wild wijn met jongen. Helaas stonden ze in de schaduw, dus op de foto niet te zien.
De huizen langs de weg staan tegen de rotsen, bijna onder de rotsen zelfs.
De blauwe rotsen zijn niet alleen blauw, maar ook rood, geel en oranje. Het is een gek gezicht. Tussen de vreemd gevormde rotsen opeens een heel blauw vlak met anders gekleurde blokken erop. Het doet denken aan een knikkerbaan, een grote waterglijbaan of een bouwwerk van gekleurde blokken.
Aan de ene kant vind ik het zonde van de natuur, aan de andere kant heeft het ook wel iets: De natuur omgevormd tot kunstwerken.
Terug in Tafraout lunchen we met gegrilde kip.
Paul gaat het toilet legen. Bijna aangekomen bij de sanizuil stopt er een grote Mercedes naast hem. De ramen gaan open en er wordt gevraagd waarheen hij op weg is (de sanizuil). In het Engels wordt gevraagd wat hij van de sanizuil vindt, of hij weet hoe die moet worden gebruikt. Op zijn antwoord dat hij er erg blij mee is en dat een soortgelijke zuil op verschillende plekken in Europa staat, dus dat Europese camperaars weten hoe het werkt, hoort hij dat een van de heren in de auto de opdrachtgever is, die de sanizuil heeft laten plaatsen. Paul bedankt hem hartelijk.
Terug bij de camper laten we de waterwagen weer langskomen. Deze keer de kleine. Bij het afrekenen komt de verwarring. Bij de grote waterwagen betalen we 25 dh voor het vullen van de tank, ongeacht hoe groot je tank is. Waarom wij 25 moeten betalen en anderen op het terrein 20 is ons ook een raadsel.
Deze man vroeg 40 dh. Na ons protest kwam er een verhaal dat hij zijn water haalde uit een bron in de Ammelnvallei, dat was 4 km verder rijden dan de andere waterwagen, die gewoon water van de gemeentelijke waterleiding levert. Uiteindelijk kreeg ik 5 dh korting, maar wees gewaarschuwd als je dit leest en hier nog bent.
Aan het eind van de middag gaan we nog een keer naar het centrum voor een paar boodschappen. We moeten nog op zoek naar slippers voor Paul en ik wil nog een paar schoenen passen. Het is vijf uur (gebedstijd) en dan zijn de meeste winkeltjes een kwartiertje dicht. We gaan dus eerst een justje drinken bij de cremerie. We schuiven aan bij Ria en Frank (die we kennen van het wandelen en fietsen) en 2 Nederlanders, die we nog niet kennen. Daarna slagen we voor al onze boodschappen.
Morgen beginnen we aan de terugweg. Dus vanavond gaat alles weer op zijn vaste plek.
Als Paul nog even de motorolie controleert, hoort hij iemand “scorpion” zeggen. Hij gaat even kijken, met zijn fototoestel natuurlijk. De man heeft inderdaad een schorpioentje gevonden. Hij vertelt dat het de gele Middellandse zee schorpioen is (vertaald uit het Duits), een van de giftigste schorpioenen. Volgens de man kun je ze ’s nachts overal tegen komen.
Als Paul later ’s avonds met een zaklantaarn gaat kijken (en niets ziet), is dezelfde man met een UV-lamp aan het kijken. Nu zien ze wel weer een paar schorpioenen.
Nog voor we de gravelweg opgingen in een tuin naast de weg een wild wijn met jongen. Helaas stonden ze in de schaduw, dus op de foto niet te zien.
De huizen langs de weg staan tegen de rotsen, bijna onder de rotsen zelfs.
De blauwe rotsen zijn niet alleen blauw, maar ook rood, geel en oranje. Het is een gek gezicht. Tussen de vreemd gevormde rotsen opeens een heel blauw vlak met anders gekleurde blokken erop. Het doet denken aan een knikkerbaan, een grote waterglijbaan of een bouwwerk van gekleurde blokken.
Aan de ene kant vind ik het zonde van de natuur, aan de andere kant heeft het ook wel iets: De natuur omgevormd tot kunstwerken.
Terug in Tafraout lunchen we met gegrilde kip.
Paul gaat het toilet legen. Bijna aangekomen bij de sanizuil stopt er een grote Mercedes naast hem. De ramen gaan open en er wordt gevraagd waarheen hij op weg is (de sanizuil). In het Engels wordt gevraagd wat hij van de sanizuil vindt, of hij weet hoe die moet worden gebruikt. Op zijn antwoord dat hij er erg blij mee is en dat een soortgelijke zuil op verschillende plekken in Europa staat, dus dat Europese camperaars weten hoe het werkt, hoort hij dat een van de heren in de auto de opdrachtgever is, die de sanizuil heeft laten plaatsen. Paul bedankt hem hartelijk.
Terug bij de camper laten we de waterwagen weer langskomen. Deze keer de kleine. Bij het afrekenen komt de verwarring. Bij de grote waterwagen betalen we 25 dh voor het vullen van de tank, ongeacht hoe groot je tank is. Waarom wij 25 moeten betalen en anderen op het terrein 20 is ons ook een raadsel.
Deze man vroeg 40 dh. Na ons protest kwam er een verhaal dat hij zijn water haalde uit een bron in de Ammelnvallei, dat was 4 km verder rijden dan de andere waterwagen, die gewoon water van de gemeentelijke waterleiding levert. Uiteindelijk kreeg ik 5 dh korting, maar wees gewaarschuwd als je dit leest en hier nog bent.
Aan het eind van de middag gaan we nog een keer naar het centrum voor een paar boodschappen. We moeten nog op zoek naar slippers voor Paul en ik wil nog een paar schoenen passen. Het is vijf uur (gebedstijd) en dan zijn de meeste winkeltjes een kwartiertje dicht. We gaan dus eerst een justje drinken bij de cremerie. We schuiven aan bij Ria en Frank (die we kennen van het wandelen en fietsen) en 2 Nederlanders, die we nog niet kennen. Daarna slagen we voor al onze boodschappen.
Morgen beginnen we aan de terugweg. Dus vanavond gaat alles weer op zijn vaste plek.
Als Paul nog even de motorolie controleert, hoort hij iemand “scorpion” zeggen. Hij gaat even kijken, met zijn fototoestel natuurlijk. De man heeft inderdaad een schorpioentje gevonden. Hij vertelt dat het de gele Middellandse zee schorpioen is (vertaald uit het Duits), een van de giftigste schorpioenen. Volgens de man kun je ze ’s nachts overal tegen komen.
Als Paul later ’s avonds met een zaklantaarn gaat kijken (en niets ziet), is dezelfde man met een UV-lamp aan het kijken. Nu zien ze wel weer een paar schorpioenen.
Geschreven door Arendien-en-Paul
Al 1 reacties bij dit reisverslag
Prachtig, die paarse bloemengevel! En die schorpioentjes ook, maar ook eng!
Maaike 2020-03-08 09:09:17
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
