Het was maar goed dat we “opa” (zo noemden wij de beheerder van de parking) gisteren het verschuldigde parkeergeld voor 2 nachten hadden betaald. Vanmorgen toen wij wilden vertrekken, sliep hij nog. We hebben voor de deur van zijn kamer nog even tot ziens geroepen en daarna door het hek, dat we netjes weer achter ons sloten.
Eerst terug naar Imouzzer en dan via de 1004 naar de N8. De 1004 is een weggetje dat weer via diverse hellingen door de uitlopers van de Atlas loopt. Soms een stuk over een kam, met aan beide kanten een wijds uitzicht. Af en toe rijden we door of langs een dorpje. In de winkeltjes veel aanbod van heel donkere honing. In dit gebied woont een Berberstam, die van oudsher honing verzamelt.
Op een van de haarspeldbochten loopt een vrouw, die als wij dichtbij zijn, om een lift vraagt. We nemen haar natuurlijk mee. Een kilometer of 10 later, geeft ze aan te willen uitstappen. Hoelang zou ze erover hebben gedaan, als ze alles had moeten lopen? Veel kans op een lift was er niet. Er was bijna geen verkeer op dit stuk.
De rest van de route: N8 naar Agadir voor de Marjane en dan de N10 naar Taroudant was drukker. Maar nu waren er ook weer meer rijstroken.
In Agadir, net als in sommige andere steden, veel vlaggen langs de kant van de weg. Het doet denken aan het vroegere oostblok. Alleen is de ster op de rode vlag groen. Ergens zien we een bord van 20 jaar vooruitgang, met een foto van de koning. Mohammed de VI blijkt inderdaad in 1999 zijn vader te zijn opgevolgd. Of alle Marokkanen het eens zijn met “vooruitgang”?
We zijn nu in Taroudant. In tegenstelling tot de afgelopen keren staan we niet op de camping, maar op de camperplaats bij Bab Khemis (een van de poorten in de stadsmuur).
Een filmpje van een stukje van de route staat hier:
https://youtu.be/Z6Xlakua0xA Geschreven door Arendien-en-Paul