Gisteren reden we een stuk terug over de E10. Bij Gullesfjordbotn namen we de 85 naar Andøya, het noordelijkste eiland van de Vesterålen. Lofoten en Vesterålen vormen samen een (van oorsprong) vulkanische eilandengroep. De eilanden van de Vesterålen zijn wat groter dan die van de Lofoten, maar ook die zijn door bruggen verbonden met elkaar en de Lofoten.
Op Andøya zijn er naast bergen moerassige vlaktes met wollegras, hei en af en toe een orchis. Op die vlaktes ook bosbessen en bergbramen, een vruchtje in de vorm van een braam, dat eerst rood is en in rijpe staat geel.
We vinden een parkeerplaats bij Bø aan de westkust (dus Atlantische kust) van Andøya. Vlakbij moet al in de ijzertijd een nederzetting van boerderijen zijn geweest, maar de aanwijzingen op het informatiebord zijn zo warrig dat we niet op zoek zijn gegaan.
In de buurt wel een drassig stuk land vol bergbramen, waar ik een bakje van pluk. De Noren, die we hier ook met emmertjes zien, komen voor de bosbessen.
Vandaag fietsten we een rondje over het zuiden van het eiland. Winterjassen aan, want het was maar een graad of 10 en de noordenwind was koud. De weg liep langs de kust, rondom een bergmassief. Tussen weg en berg weer moeras en af en toe een weiland, waar was gehooid. De “dorpjes” bestonden uit een enkele boerderij en wat vakantiehuizen.
Geschreven door Arendien-en-Paul