Wandelen en historie
Noorwegen, Telemark
Wolken hingen rond de Gaustadtoppen vanmorgen. Wij namen het voetpad onder de kabelbaan omhoog naar de Hardangervidda (het Hardanger plateau). De kabelbaan doet er een kwartiertje over om mensen 480 meter omhoog te brengen. Ons kostte de wandeling van 3,9 km anderhalf uur om hetzelfde hoogteverschil te overbruggen.
Langs het pad veel bloemen en ergens onderweg een herinneringsplaquette. De aanslagplegers op de waterstoffabriek (of liever op de kelder eronder waar het zware water (D2O) werd opgeslagen) kwamen op hun terugtocht hier langs.
Na koffie en thee nog even rondgekeken op het plateau en toen weer hetzelfde pad naar beneden.
Vanmiddag reden we naar de oude krachtcentrale / waterstoffabriek, dat nu het Norsk Industriarbeider Museum is. Als je de turbines ziet en bedenkt dat deze centrale al in 1911 in bedrijf was, dan was dit toch enorm.
In een ander deel van het museum is de geschiedenis van de arbeidersbeweging te zien. Voor ons weinig van te volgen, want veel krantenpagina’s. Foto’s van 1 mei-optochten herkennen we dan weer wel.
Het derde deel van het museum is gewijd aan de sabotageactie, de stappen ervan en de “helden”.
Aan het eind van de middag reden we naar een parkeerplaats aan het Tinnsjå (meer). Ook dit is weer een historische plaats. Nadat de waterstoffabriek was opgeblazen, werd hij herbouwd en weer in gebruik genomen, gebombardeerd en de Duitsers besloten toen om de volledige voorraad zwaar water per trein te vervoeren naar Duitsland. De spoorlijn loopt door de Tinnsjå. Wagons rijden aan de ene kant een veerboot op en aan de andere kant er weer af. De veerboot met de trein met zwaar water werd met een tijdbom opgeblazen. Dus kort door de bocht: De Duitsers kregen geen atoombom.
Langs het pad veel bloemen en ergens onderweg een herinneringsplaquette. De aanslagplegers op de waterstoffabriek (of liever op de kelder eronder waar het zware water (D2O) werd opgeslagen) kwamen op hun terugtocht hier langs.
Na koffie en thee nog even rondgekeken op het plateau en toen weer hetzelfde pad naar beneden.
Vanmiddag reden we naar de oude krachtcentrale / waterstoffabriek, dat nu het Norsk Industriarbeider Museum is. Als je de turbines ziet en bedenkt dat deze centrale al in 1911 in bedrijf was, dan was dit toch enorm.
In een ander deel van het museum is de geschiedenis van de arbeidersbeweging te zien. Voor ons weinig van te volgen, want veel krantenpagina’s. Foto’s van 1 mei-optochten herkennen we dan weer wel.
Het derde deel van het museum is gewijd aan de sabotageactie, de stappen ervan en de “helden”.
Aan het eind van de middag reden we naar een parkeerplaats aan het Tinnsjå (meer). Ook dit is weer een historische plaats. Nadat de waterstoffabriek was opgeblazen, werd hij herbouwd en weer in gebruik genomen, gebombardeerd en de Duitsers besloten toen om de volledige voorraad zwaar water per trein te vervoeren naar Duitsland. De spoorlijn loopt door de Tinnsjå. Wagons rijden aan de ene kant een veerboot op en aan de andere kant er weer af. De veerboot met de trein met zwaar water werd met een tijdbom opgeblazen. Dus kort door de bocht: De Duitsers kregen geen atoombom.
Geschreven door Arendien-en-Paul
Al 1 reacties bij dit reisverslag
Wat een stortvloed aan impressies kreeg ik sinds gisteren te verwerken. Al weer op reis en opnieuw vele observaties. Geniet, en blijf gezond!
Godfried Beumers 2019-07-08 11:20:12
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
