Via de mail kregen we bericht dat in Nederland de lente begon, een temperatuur van 15˚C, met een zonnetje erbij. Hier was het koud (zo’n 15˚), bewolkt en een harde wind. Af en toe zagen we een stofwolk over de camping vliegen. ’s Middags vielen er zelfs een paar regendruppels.
Pauls rugpijn was afgezakt naar zijn been. Hij kon er nauwelijks meer op staan. Het grootste deel van de dag heeft hij dan ook afwisselend op de bank gezeten, gelegen of in de bijrijdersstoel gezeten.
Toen er iemand vroeg hoe het ging, adviseerde die diclofenac (pijnstiller en tevens ontstekingsremmer). Ik ben die dus maar bij de apotheek gaan halen. Tegelijk maar een paar msenem (Marokkaanse pannenkoek) meegenomen om te eten met amlou. Krijgt hij toch nog een pannenkoek vandaag. (Hij wil altijd pannenkoeken eten op zijn verjaardag.)
Ik schreef al dat we staan op de “Camping Sauvage” in het keteldal van Tafraout. Dit is geen officiële camping. Er zijn dan ook geen toiletten, douches, kranen of elektriciteit. Aan de rand van het terrein is een plek waar de wc-cassettes kunnen worden geleegd en iedere dag rijdt de waterwagen over het terrein. Als je water nodig hebt, hou je hem aan en dan wordt voor 25 dh je tank gevuld. Vandaag hebben wij dat laten doen.
’s Nachts (van een uur of zes tot half negen) zijn er een aantal gardiens (bewakers) die af en toe rondrijden of -lopen over het terrein. Van plastic hebben ze onder een boom een tentje gebouwd, waar ze een deel van de nacht inzitten. Aan het begin van hun dienst, komen ze bij iedere camper 15 dh ophalen. Of dat voor de gemeente is of voor hen, is niet duidelijk. Wel krijg je een bonnetje met een nummer.
’s Ochtends en ’s avonds komen er kuddes geiten over het terrein. Als je groenafval of oud brood hebt, eten ze dat graag.
Regelmatig komen jochies langs om te vragen of je lege 5 liter waterflessen hebt. Zij kunnen die ergens inleveren tegen een kleine vergoeding.
In het weekend komen ook de Marokkanen toeristen kijken. Ze wandelen met hun kinderen over het terrein of picknicken ergens onder een struikje.
Zij kijken naar ons en wij kijken naar hen.
Geschreven door Arendien-en-Paul