Vrijdagochtend op weg naar het noorden nemen we de kustweg. Jonge mannen in lichte djellaba’s op weg naar de moskee. Wij drinken een sapje bij een hotelletje bij Mirleft. Vanaf het terras uitzicht op een strand. Op het strand een rotspartij die bij hoog water helemaal omringt is door zee. De golven slaan dan ook door een soort grot erin heen. Drie jaar geleden hebben we hier een paar dagen gestaan. De derde avond kwam er iemand aan de deur die ons vertelde dat we er niet mochten staan en de volgende ochtend moesten vertrekken. Nu staan er borden dat kamperen is verboden.
We gaan door naar Tiznit. Bij camping Tinbar hangt een bordje “complet” op de poort, maar als we erheen draaien, wordt die geopend en worden we binnen gewenkt. Er is toch nog plek voor ons met een kleine camper.
Vanuit de camping lopen we zo door een poort de stad in. Voor de poort een aantal kramen met groente en fruit.
Als we aan het eind van de middag de stad inlopen, ziet Paul meteen een fietsenmaker. Hij heeft wel een band in de goede maat, maar met een klein ventiel. Een stukje verderop een tweede fietsenmaker. Paul laat hem het briefje zien met de maat en vertelt dat hij een groot ventiel nodig heeft. De man zegt “10 minuten”, pakt zijn fiets en rijdt weg met het briefje. Tien minuten later is hij terug met een band in de juiste maat en het goede ventiel. Dan ook maar vragen of hij hem kan monteren. Dat kan, morgenochtend om 10.00 uur (inshallah).
Wat verderop zijn ze een vrachtwagen aardewerk aan het lossen. Grote hopen tajines en schalen op de stoep. Paul zoekt nog een houtskoolbrander om een van onze tajines op te laten pruttelen. Ook die staan hier naast de stapels. Als we de prijs horen, gaan we niet eens meer afdingen.
We verwachten dat Paul wel even zoet zal zijn met die fietsband de volgende ochtend, dus ik koop 2kg sinaasappels om in die tijd nog wat jam te maken.
Paul was binnen een half uur terug: een nieuwe binnenband monteren incl. band voor 40 dirham (€4,--). Met 25% fooi nog een schijntje.
Even later meldt Paul dat hij door zijn rug is gegaan. Hij had al langer wat last van een spiertje in zijn onderrug/bil. Bij de fietsenmaker heeft hij een tijdje op zijn hurken gezeten en nu heeft hij moeite om recht te gaan staan.
Als we ’s avonds nog een keer de stad in wandelen (Paul met een stok), zie ik een mooie schaal. Ook hiervan valt de prijs erg mee. De schaal die ik mooi vind, staat midden op een grote hoop tajines. De man moet erheen klimmen om hem te pakken. Ondertussen komt een jongere man erbij. Hij wil me een aantal schalen laten zien. Als de oudere man de schaal via hem aan mij heeft gegeven, vraagt die meer dan het driedubbele. Ik haal de vraagprijs van de oude man uit de portemonnee en geef het de oude man. We negeren allebei de jongere man, die verbaasd aankijkt wat er gebeurd.
Geschreven door Arendien-en-Paul