Taroudant
Marokko, Taroudant
De zon kroop langzaam over de bergen onze kant uit. Nog een foto als bewijs dat we echt op de pas waren en toen reden we omlaag de Soussvlakte in. Eerst nog flink wat bochten, met regelmatig in een bocht een restaurantje met schitterend uitzicht. Paul zijn “café noir” werd niet helemaal begrepen (hij kreeg met melk), maar een sinaasappel pakken en een persgebaar maken, resulteerde wel in een lekker versgeperst glas sap.
De Soussvlakte is een vruchtbaar landbouwgebied. We zien dan ook langs de weg veel citrusboomgaarden en daarvoor hellingen vol arganiabomen. De pitten van de vrucht van de argania worden argannoten genoemd en daaruit wordt een olie geperst. Als de pitten voor het persen worden geroosterd, krijg je een hele lekkere spijsolie. Van ongeroosterde pitten maken ze cosmetische olie.
Gemalen geroosterde amandelen, honing en arganolie maakt samen amlou (een soort pindakaas, maar dan veel lekkerder). We hebben al een potje in de camper staan.
In de Soussvlakte gaan we naar Taroudant, een oud Marokkaans vestingstadje, omgeven voor stadswallen.
Gisterochtend kwam er een man de camping op lopen met allerlei soorten arganolie (en crèmes op basis ervan) in een tasje. Hij verkocht de spijsolie van de coöperatie (arganolie wordt veel geproduceerd in vrouwencoöperaties), maar ook door zijn vrouw thuisgemaakte olie in een literfles, waar water in had gezeten. Hij rook lekker en we hebben dan ook een liter gekocht.
Gisteren en vandaag gingen we het stadje in (nadat de wassen aan de lijn hingen). Vanaf een terras kijken we op een plein, dat doet denken aan het Jemaa el-Fna in Marrakech. Verschillende mensen (mannen) voeren er acts op, temidden van een groep vooral Marokkaanse toeschouwers. Vanmorgen waagde een Berbervrouw het tussen de mannen door te gluren. Ze werd weggekeken.
Verder zwerven door de Arabische en Berbersoek. Ik kreeg een demonstratie hoe de knoopjes aan een kaftan werden gezet.
Een paar babouches kan ik niet laten staan, als de koopman voldoende met de prijs omlaag gaat.
Aan het eind van het middaggebed verzamelen de fruitkramen zich rondom de moskee. Voor het eerst deze reis zien we weer losse aardbeien in de verkoop (15dh de kg).
Vanmorgen na een wandeling door de Kasbah, komen we bij de winkel van de vrouwencoöperatie. Uiteraard zit er eentje te demonstreren hoe de pitten uit de vruchten worden gehaald en moet ik ook even draaien aan de pers. Volgens mij is dit hele handmatige gebeuren puur voor de toeristen. Ergens anders hebben we een elektrisch aangedreven persje gezien.
De Soussvlakte is een vruchtbaar landbouwgebied. We zien dan ook langs de weg veel citrusboomgaarden en daarvoor hellingen vol arganiabomen. De pitten van de vrucht van de argania worden argannoten genoemd en daaruit wordt een olie geperst. Als de pitten voor het persen worden geroosterd, krijg je een hele lekkere spijsolie. Van ongeroosterde pitten maken ze cosmetische olie.
Gemalen geroosterde amandelen, honing en arganolie maakt samen amlou (een soort pindakaas, maar dan veel lekkerder). We hebben al een potje in de camper staan.
In de Soussvlakte gaan we naar Taroudant, een oud Marokkaans vestingstadje, omgeven voor stadswallen.
Gisterochtend kwam er een man de camping op lopen met allerlei soorten arganolie (en crèmes op basis ervan) in een tasje. Hij verkocht de spijsolie van de coöperatie (arganolie wordt veel geproduceerd in vrouwencoöperaties), maar ook door zijn vrouw thuisgemaakte olie in een literfles, waar water in had gezeten. Hij rook lekker en we hebben dan ook een liter gekocht.
Gisteren en vandaag gingen we het stadje in (nadat de wassen aan de lijn hingen). Vanaf een terras kijken we op een plein, dat doet denken aan het Jemaa el-Fna in Marrakech. Verschillende mensen (mannen) voeren er acts op, temidden van een groep vooral Marokkaanse toeschouwers. Vanmorgen waagde een Berbervrouw het tussen de mannen door te gluren. Ze werd weggekeken.
Verder zwerven door de Arabische en Berbersoek. Ik kreeg een demonstratie hoe de knoopjes aan een kaftan werden gezet.
Een paar babouches kan ik niet laten staan, als de koopman voldoende met de prijs omlaag gaat.
Aan het eind van het middaggebed verzamelen de fruitkramen zich rondom de moskee. Voor het eerst deze reis zien we weer losse aardbeien in de verkoop (15dh de kg).
Vanmorgen na een wandeling door de Kasbah, komen we bij de winkel van de vrouwencoöperatie. Uiteraard zit er eentje te demonstreren hoe de pitten uit de vruchten worden gehaald en moet ik ook even draaien aan de pers. Volgens mij is dit hele handmatige gebeuren puur voor de toeristen. Ergens anders hebben we een elektrisch aangedreven persje gezien.
Geschreven door Arendien-en-Paul
Al 1 reacties bij dit reisverslag
Leuk, die babouches, Arendien!
maaike 2019-01-31 23:12:17
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
