Nadat we gisteren Pindat hadden bijgewerkt, vond Paul op Googlemaps de satelietopname van de Khettara’s. Ik heb een schermopname toegevoegd. Wil je die zien, ga dan nog even terug naar het verslag van de 19e.
Vandaag gingen we van Goulmima eerst naar het westen en daarna naar het zuiden, langs de Jbel Ougnat. Een schitterend landschap van donkere bergen. Echt een gebied waarvan je denkt dat er niemand kan wonen en toch zie je af en toe een huisje staan.
In een dorpje drinken we koffie en thee op een terrasje. De cafébaas runde ook de winkeltjes: levensmiddelen, fruit en slagerij. Voor de laatste werden net 2 lammeren (geslacht) aangeleverd.
Na de doorsteek weer verder naar het westen.
Voor onze lunch stoppen we ergens naast de weg. We hebben de tafel nog niet gedekt of er staat al een politiewagen naast ons. Ze willen een “fiche de police” of als we die niet hebben onze paspoorten zien. Het grote opschrijfboek is al tevoorschijn gehaald als een van hen vraagt hoe lang we willen blijven staan. “Een half uurtje”, dan is het noteren van de gegevens niet nodig en wordt ons nog een prettige dag gewenst.
Ondertussen staat een oudere mevrouw met 2 kleine kinderen achter ons (zonder resultaat) te liften. Er wordt gevraagd of we oogdruppels hebben. Nee dus. Een lift wil ze wel graag als we verder rijden. Na een kilometer of 2, als wij net moeten stoppen bij een politiecontrole, stappen ze weer uit.
We rijden nu een weg door een steenwoestijn. We kennen hem van de vorige keer. Af en toe zien we een kudde dromedarissen grazen en soms opeens een oase.
Aït Menad herkennen we als het stadje waar we de vorige keer allerlei lekkers kochten. Aan het begin van het stadje nu een groep vrouwen in allerlei kleuren kleding.
Wij rijden naar een camping bij Zagora, waar we worden verwelkomt met (munt)thee.
Geschreven door Arendien-en-Paul