Koningsstad Cetinje
Montenegro, Cetinje
Montenegro is in de Ottomaanse tijd niet bezet geweest door de Turken. Wel lag het tegen de grens van dat grote rijk aan en werd er dus regelmatig gevochten en steden vernield en weer opgebouwd. Lang werd het land geregeerd door Prins-Bisschoppen, zoals die ene waarvan we gisteren het Mausoleum bezochten. Een familielid van hem was ook de laatste koning van Montenegro (tot 1916). (Lees de reactie van Klaas bij het stukje van gisteren:
Cetinje was de hoofdstad van het land. Nadat in 1878 (congres van Berlijn) Montenegro werd erkend als 27ste onafhankelijk land van Europa, kwamen er ambassades naar Cetinje. Ze zijn al lang niet meer in gebruik. Na 1916 maakte Montenegro onderdeel uit van (de voorganger van) Joegoslavië. Een aantal van de toen gebouwde panden zijn wel te zien. Er zijn een paar mooie bij, zoals de Franse ambassade.
Het Blauwe Paleis, voormalige paleis van de kroonprins, is nu in gebruik als residentie van de president van Montenegro.
De tombe van de laatste koning staat in een klein kerkje (Ćipur). Hij stierf in ballingschap in San Remo (1921) en de resten zijn pas in 1989 hier naar toe gehaald.
Ook mooi is het oudste kerkje van Cetinje (Vlaška kerk), oorspronkelijk gebouwd door herders (vlaski) in de 15e eeuw. Twee grafstenen voor de kerk zijn 14e eeuws.
Na Cetinje bekeken te hebben, vertrokken we richting Kotor aan de Baai van Kotor. We moesten daarvoor de Lovćen doorsteken en uiteindelijk via 25 haarspelden naar beneden. We kwamen ze niet ongeschonden door helaas. Ergens onderweg was een ongeluk gebeurd en samen met een bus moesten we een kilometer achteruit omhoog rijden. Paul draaide in een bocht en wilde terugrijden. Daar liepen we vast tegen 2 bussen die we niet konden passeren. Dus nog een stuk terug, met een opdrijvende bus voor je. Een stukje muur niet gezien en iets te ver naar rechts uitgeweken leverde wat krasjes op.
Uiteindelijk weer gedraaid en de oorspronkelijke route omlaag gereden. De weg was weer open.
Kotor zijn we doorgereden. Enerzijds vanwege de tijd, anderzijds vanwege de grote cruiseschepen die we in de baai en haven zagen liggen. We kregen een visioen van Dubrovnik, dat dagelijks wordt overspoeld door duizenden toeristen uit zulke schepen.
We staan nu aan de andere kant van de baai bij Morinj op een camping die nog steeds praktisch vol staat. We hadden verwacht dat het in september rustiger zou worden, maar hier zien we dat niet.
Morgen hier even de zee proberen en dan overmorgen verder naar Kroatië.
"Omdat ik de man tijdens mijn plaatsing in Slovenië ontmoette, hierbij in het engels kort verslag dat de familie nog steeds bestaat en een kleine officiële rol speelt in het Montenegrijnse openbaar leven.
Crown Prince Nicholas of Montenegro (Montenegrin: Никола Петровић-Његош / Nikola Petrović-Njegoš; born 7 July 1944), is the Head of the House of Petrović-Njegoš, which reigned over Montenegro from 1696 to 1766 and again from 1782 to 1918.
In 2011 Montenegro recognised an official role for the Royal House of Petrović-Njegoš in Montenegro: to promote Montenegrin identity, culture and traditions through cultural, humanitarian and other non-political activities.[1] Beside protocol functions, he also shares some political powers like the President of Montenegro, such as giving amnesty to prisoners."
Crown Prince Nicholas of Montenegro (Montenegrin: Никола Петровић-Његош / Nikola Petrović-Njegoš; born 7 July 1944), is the Head of the House of Petrović-Njegoš, which reigned over Montenegro from 1696 to 1766 and again from 1782 to 1918.
In 2011 Montenegro recognised an official role for the Royal House of Petrović-Njegoš in Montenegro: to promote Montenegrin identity, culture and traditions through cultural, humanitarian and other non-political activities.[1] Beside protocol functions, he also shares some political powers like the President of Montenegro, such as giving amnesty to prisoners."
Cetinje was de hoofdstad van het land. Nadat in 1878 (congres van Berlijn) Montenegro werd erkend als 27ste onafhankelijk land van Europa, kwamen er ambassades naar Cetinje. Ze zijn al lang niet meer in gebruik. Na 1916 maakte Montenegro onderdeel uit van (de voorganger van) Joegoslavië. Een aantal van de toen gebouwde panden zijn wel te zien. Er zijn een paar mooie bij, zoals de Franse ambassade.
Het Blauwe Paleis, voormalige paleis van de kroonprins, is nu in gebruik als residentie van de president van Montenegro.
De tombe van de laatste koning staat in een klein kerkje (Ćipur). Hij stierf in ballingschap in San Remo (1921) en de resten zijn pas in 1989 hier naar toe gehaald.
Ook mooi is het oudste kerkje van Cetinje (Vlaška kerk), oorspronkelijk gebouwd door herders (vlaski) in de 15e eeuw. Twee grafstenen voor de kerk zijn 14e eeuws.
Na Cetinje bekeken te hebben, vertrokken we richting Kotor aan de Baai van Kotor. We moesten daarvoor de Lovćen doorsteken en uiteindelijk via 25 haarspelden naar beneden. We kwamen ze niet ongeschonden door helaas. Ergens onderweg was een ongeluk gebeurd en samen met een bus moesten we een kilometer achteruit omhoog rijden. Paul draaide in een bocht en wilde terugrijden. Daar liepen we vast tegen 2 bussen die we niet konden passeren. Dus nog een stuk terug, met een opdrijvende bus voor je. Een stukje muur niet gezien en iets te ver naar rechts uitgeweken leverde wat krasjes op.
Uiteindelijk weer gedraaid en de oorspronkelijke route omlaag gereden. De weg was weer open.
Kotor zijn we doorgereden. Enerzijds vanwege de tijd, anderzijds vanwege de grote cruiseschepen die we in de baai en haven zagen liggen. We kregen een visioen van Dubrovnik, dat dagelijks wordt overspoeld door duizenden toeristen uit zulke schepen.
We staan nu aan de andere kant van de baai bij Morinj op een camping die nog steeds praktisch vol staat. We hadden verwacht dat het in september rustiger zou worden, maar hier zien we dat niet.
Morgen hier even de zee proberen en dan overmorgen verder naar Kroatië.
Geschreven door Arendien-en-Paul
Geen reacties bij dit reisverslag
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
